Op een avond ergens in oktober 2017 komen ineens Danny, mijn zoon, en Samantha, mijn schoondochter onaangekondigd langs. Nu was dit allemaal niet zo vreemd maar wel het tijdstip. Ongeveer 23 uur langskomen op een doordeweekse avond? ... dan moet er wat aan de hand zijn. Mijn gevoel en gedachte waren direct ... ze komen vertellen dat ik een kleinkind krijg. Na het opengemaakte kadootje werd alles duidelijk ... ik word Opaaaa. Hoe verschrikkelijk leuk is dat. En als bijkomstigheid vertelden ze ook nog dat het op mijn verjaardag, 30 maart, geboren zou worden. Een mooier kado zou ik daarna nooit meer krijgen.
We gingen met een heerlijk gevoel slapen. Het gevoel Opa te worden is niet te vertellen. Je moet het worden om het te voelen. Mijn eerste ontmoeting met mijn kleinkind was een paar weken later via een echo foto. Prachtig om te zien en heerlijk om te horen dat alles erop en eraan zat. Nu lekker groeien tot aan mijn en jouw verjaardag.
Mijn kleinkind groeide de volgende weken als kool en alle berichten uit het kamp van de verloskundige waren alleen maar positief. Het volgende kleine feestje was waar we te weten zouden komen of je een jongen of meisje zou worden. Spannenddddd.
We krijgen een kleindochter. Hoe leuk is dat. Eén ding was zeker ... het gaat mijn allergrootste vriendinnetje worden. En op dezelfde dag samen onze verjaardag vieren. We gaan met een goed gevoel de Kerstdagen in en Oud en Nieuw ff een mooi feestje bouwen. In 2018 begint er een nieuw hoofdstuk in mijn leven ... Opa worden.
Op 2de Kerstdag zaten wij op Bowlingbaan Ockenburg alwaar wij een uurtje gingen bowlen en daarna gezellig gourmetten. Tijdens het gourmetten vertelde Sam dat ze de kleine al even niet heeft gevoelt en er geen goed gevoel bij had. We vertelden haar dat ze de volgende dag gewoon contact moest opnemen met de verloskundige maar zich vooral niet druk moest maken. Ik kan je vertellen dat, na het verhaal van Sam, mijn maag zich omdraaide en mijn hoofd overuren maakte met allerlei gedachtes. Laat staan de gedachtes die moeder Sam en vader Dan hadden. De volgende dag, 27 december 2017, gingen wij, bleek later, nooit meer vergeten.
Na zich onderzocht te laten hebben door de verloskundige vond deze het toch verstandig even langs het ziekenhuis in Delft te gaan. Daar vonden ze het, na een aantal onderzoeken, beter dat ze naar het ziekenhuis in Rotterdam zou gaan omdat die gespecialiseerd zijn in vroeg geboortes. Sam was namelijk nog maar 6 maanden zwanger van haar dochter. Met gillende sirenes werd ze per ambulance vervoerd naar het Sofhia in Rotterdam.
In onze fiat panda uit het jaar 0 voor Christus zijn we met snelheden van dik boven de 130 km. per uur naar Rotterdam geraced. Aangekomen op de kamer van Sam kregen we te horen van de dienstdoende gynaecoloog dat ze meer voor de baby konden doen buiten de buik dan in de buik. Dat was schrikken maar hun waren de specialisten. Binnen het volgende uur was mijn kleindochter geboren en zagen wij haar langsrijden in de couveuse voortgeduwd door haar trotse vader Danny. Nadat ze was geïnstalleerd op de couveuse afdeling mocht ik als eerste mee met Danny om naar haar te kijken. Ik was op slag verliefd.
Op deze dag kregen wij ook het bericht dat de uitslag van onze lieve vriend Henk niet goed was. Blijdschap en verdriet liggen naast elkaar. Henk overleed 3 maanden later. 🖤
Ik was 3 maanden vroeger Opa geworden van dit toppertje. Ze kreeg de mooie naam Zoey van haar ouders. Zoey betekent leven. In de komende 3 maanden moest ze groeien zeiden ze in het ziekenhuis. Alles zat erop en eraan. Het werden 3 spannende maanden in het Sofhia ziekenhuis. Om dichtbij haar te zijn mochten Dan en Sam slapen in het Ronald McDonald huis. Ik wilde niet geloven in een slecht scenario want ondanks alle slangetjes in haar lijfje zag je haar vechten. En de positieve berichten van het verplegend personeel hielpen ook om te denken aan een goede afloop. Danny zette ons even terug in de realiteit door te zeggen dat we niet moeten vergeten dat hun ook regelmatig haar hartje moesten masseren. En toch bleef ik geloven in een positieve afloop omdat ik zo graag Opa wilde zijn en blijven. Dat gaan ze echt niet van mij afpakken.
Zoey haar 1-ste huisje werd dus de couveuse. Het leukste van deze moderne tijd was dat je haar via de webcam 24/7 kon zien. Wat heb ik uren zitten kijken. Ook kon je foto's maken. Toen ik op een avond zat te kijken gebeurde onderstaande. Ik was zo blij dat ik dit mooie moment kon vastleggen. Ook was voor mij dit het moment dat alles goed zou komen.
