Na een leven met een niet altijd meewerkend lichaam is op 2 juli 2025 mijn lieve zwager, mijn broer en onze oom overleden. Hieronder het filmpje waarin ik hem de eer geef die hij dik en dik heeft verdiend.

Zwagie ... maak er een mooie reis van waar je ook heen gaat.

Hieronder lees je het verslag vanaf zijn overlijden tot aan zijn uitvaart.

Lieve Peet,

zaterdag 28 juni waren Oriana en ik nog bij je om ff bij te praten onder het genot van een bakkie en een lekker gebakje. Terwijl Patries en Oriana alvast in de tuin gingen zitten vertelde je mij binnen dat het echt niet goed ging met je. Je stierf van de pijn in je rug en de benauwdheid was ook niet meer te harden. Je opgezette hoofd en enkels, door het warme weer en/of medicijnen, vertelden ook al niks goeds. Je kwaliteit van leven had het nulpunt bijna bereikt dus van mij hoeft het niet meer zei je. Ik begreep je 100% maar kreeg de brok bijna niet doorgeslikt. Je hebt geknokt, keihard gestreden en alles eruit gehaald wat erin zat Zwaag. Meer dan respect zei ik. Hierna gingen we als de normaalste zaak van de wereld ook de tuin in. Toen we weg gingen heb ik je nog een dikke knuffel en een zoen gegeven niet wetende dat dit de laatste keer zou zijn dat ik je levend vast had gehouden. Oriana en ik reden naar huis met een heel naar gevoel. Het gevoel van hij heeft het nu echt opgegeven en dit gaat niet heel lang meer duren. De hele weg naar huis was het stil.

Ons naar gevoel werd op 2 juli bevestigd door het telefoontje van Patries.

Ze zei; Peet is overleden.

Ik zei; Wattttt ... hoedan???

Ik vertel het je straks anders schiet ik vol en ik moet mijn hoofd erbij houden zei ze. Ik heb Oriana al een aantal keren gebeld maar ze neemt niet op. Kan jij haar bellen dan kan ik andere mensen inlichten. Oke ga ik doen we zien je straks zei ik.     

Ook ik kreeg Oriana niet te pakken en heb toen eerst Danny en Lincy ingelicht. Alletwee hevig geëmotioneerd en dan moet ik Oriana het slechte nieuws nog vertellen pffftt. Oriana belde om 17 uur terug toen ze op haar werk zou gaan eten. Al de gemiste telefoontjes deden bij haar al het ergste vermoeden. Toch knalde mijn doorgeven dat haar broer was overleden keihard bij haar naar binnen. Gelukkig werd ze op haar werk goed opgevangen. Ik zei tegen haar dat ze eerst rustig moest worden voordat ze naar huis kwam rijden. Toen ze uiteindelijk thuis kwam stapten we de auto in om naar Peet en Patries te gaan. Onderweg hoorden we van Patries dat Peet moest worden weggehaald i.v.m. het warme weer. De volgende dag zou hij dan weer thuis komen waar iedereen die het wilde afscheid van hem kon nemen.

Aangekomen bij Patries hoorden we haar verhaal hoe de dag was verlopen. Ze moest werken en had regelmatig contact met Peet over hoe het met hem ging. Je hoeft je geen zorgen te maken. Het gaat goed met mij. Totdat hij het volgende telefoontje meer beantwoorde. De zorgen werden steeds groter daar hij nergens meer op reageerde. Patries belde een nicht op van Peet, die ook in Leimuiden woont, met de vraag of ze even bij Peet kon gaan kijken. Ze vond Peet op de grond in de keuken met zijn twee vriendjes, Kash en Binki, naast hem. Ze belde Patries op dat ze naar huis moest komen want het ging niet goed met Peet. Terwijl Patries naar huis werd gebracht door een collega heeft zijn nicht samen met de buurman getracht Peet nog te reanimeren. Het snel ter plaatse gekomen ambulance personeel constateerde dat Peet al overleden was en reanimeren geen optie meer was. Aan Peet zijn rustige blik in zijn overleden gezicht was af te lezen dat hij er waarschijnlijk niks van gemerkt heeft. Hoe gek het ook klinkt dit deed ons goed want hij had al genoeg geleden.

De volgende dag, toen Peet weer thuis was, zijn Oriana, Frans en ik, direct naar Leimuiden gereden. Peet lag mooi opgebaard in de nis van de woonkamer. Hij lag erbij of die elk moment wakker kon worden. De rustige blik die hij had toen hij gevonden werd door zijn nicht was niet verdwenen. Je kon echt zien dat hij van alle pijn was verlost. Waar hij ook van was verlost is het schuldgevoel wat hem al die jaren op niet mis te verstane wijze werd aangepraat. Zwaag ik weet wel beter en zal alles duidelijk maken in mijn boek dat beloof ik je.

Voor rouwen krijg je gewoon geen tijd want er moet een hoop geregeld worden. Ik wil voordat ik verder ga met mijn verhaal alvast Chantal en Iris bedanken die al die dagen alles opzij hebben gezet om Patries door het hele proces heen te loodsen. Dit deden ze door heel veel rust en geduld uit te stralen met voor iedereen een luisterend oor. Ook hadden ze bijna altijd een mooie oplossing wanneer het overleg vastliep. Super super bedankt.

Patries was ongekend sterk en stond waar nodig haar mannetje. Moest soms concessies doen waar anderen, waaronder zeker ik, heel veel moeite mee hadden. Maar het moest zei ze anders komen we geen steek verder. Maar waar het een NEE was, was het ook een NEE. Zo hadden we het niet afgesproken zei ze dan. Ondanks de strubbelingen en tegenstrijdigheden kwam er toch een mooie uitvaart uit. Nu hopen dat dit ook zo zou zijn.

Het warme weer deed je lichaam snel verkleuren en er werd besloten om je in de kist neer te leggen. Mensen onthouden meestal het laatste beeld van een overledene. Patries, de kinderen en Oriana sloten de deksel. Op de deksel kwam je kaart, een witte bloem en een brandende kaars te staan. Het zag er mooi uit Zwaag.

Één iemand moest nog afscheid van je nemen. Het was je altijd "kleine" nichtje Lincy die tijdens je overlijden net op vakantie was in Kaap Verdië. Met een vreselijk gevoel heeft ze haar vakantie gevierd. Dinsdagavond landde ze en zijn we op de terugweg direct langs je gereden in Leimuiden. Hier kon ze op haar eigen manier nog afscheid nemen van haar allerliefste oompie.

Hey Zwagie ... we missen je nu al een hele dikke week en dan staat ineens de dag van je uitvaart voor de deur. Met de naaste familie verzamelden we bij je thuis waar je door hun naar de mooie witte auto werd gereden.

Toen jij in de witte auto werd geladen en wij alvast richting onze auto liepen gebeurde er iets bijzonders. Aangekomen bij de auto van je zus zat er een mooie bonte vlinder op de voorkant van de auto.

Toen Linc aan kwam lopen vloog hij weg en landde op haar arm waar hij bleef zitten op haar tattoo bloem. What the fuck ... we zeiden allemaal tegelijk dat jij dit moest zijn Zwagie. Vanaf nu zijn de witte vlinders de overleden Omaatjes en de bonte vlinders ben jij. Laat je maar net zo vaak zien als de witte vlinders.

Toen de bonte vlinder wegvloog kwam jij aanrijden in die mooie witte auto waarachter wij aansloten om in een stoet naar het uitvaartcentrum te rijden.

Het werd een mooie rit door het landelijke Haarlemmermeer. Na een kwartiertje rijden kwamen we aan in Nieuw Vennip alwaar het uitvaartcentrum zich bevond. Wij verzamelden ons in de familiekamer om ons klaar te maken voor het allerlaatste uurtje van je uitvaart.

Bij binnenkomst stond je tussen een bloemenzee opgesteld. Zoey en Djay, die er niet bij waren, hadden een blauwe en witte bloem voor je gekocht en werden door Sam en Dan naast je kist neergelegd. Tijdens de dienst was er een speech, muziek en foto's. Patries eindigde je uitvaart met een mooie speech persoonlijk tegen jou gesproken. En toen was het tijd om echt afscheid van je te nemen. Iedereen was gevraagd om een losse bloem op je kist te leggen.

Het was mooi Zwaag en vergeet niet om regelmatig even langs te vliegen.

Het grote missen gaat nu beginnen voor iedereen.