De dag van ...

Op de dag na die van de Jarige Jan werd er verzameld door maar liefst 16 man, waarvan er enkelen toch iets warrig waren door de avond ervoor. Na hele discussies over onzinnige onderwerpen mochten wij kleedkamer 6 betreden om onze viriele lichamen in 100 procent polyester te hijsen.

Het werd de dag van de (70) jarige Reinier Prenger en de return van Wim Bijsterveld. In ieder geval is het zo dat als u een beetje dyslectisch bent en dit verslag aan het lezen bent dan kan u goed inschatten hoe lang de return van Wim Bijsterveld heeft geduurd, exact uw leestijd tot nu toe.

Onze wijsgeer Gro kreeg weer eens gelijk met zijn stelling ”Rood is Poot”  want na het uitvallen van Wim gaf ook Perry het op met een klapkuit. Daar sta je dan bij een stand van 1-0 voor het, tot dan toe oppermachtige Rood.

Als vaste keeper van Rood ruik je bij zo'n 1-0 voorsprong dan toch de overwinning al een beetje en kijkt eigenlijk al over de wedstrijd heen naar dat advocaatje met slagroom ter ere van de verjaardag van Reinier. Maar nee hoor .. poef .. overwinning weg.

Het Witte team met Lam in een hoofdrol als denderende lokomotief nam het initiatief naar zich toe en alhoewel Rood ogenschijnlijk nog kon volgen werd het een 3-2 ruststand voor Wit. Na rust liepen de Witten als een stel gedrogeerde Oost Duitse spelers over het veld. Aanvalsgolf na aanvalsgolf. Rood wist niet waar ze het moesten zoeken en aldus een 9-4 overwinning voor de Witten.

En toen werd het tijd voor Reinier. Luuk had de kleedkamer prachtig versierd terwijl wij aan het voetballen waren en toen werd het tijd voor de toespraak van Perry. Eh ... Hans als je dit leest zou t leuk zijn als hier t betreffende filmpje zou komen.

Je kan natuurlijk nooit positief genoeg zijn over onze Reinier zoals Perry dat ook keurig deed, want als je met 70 jaar nog kan ballen en zelfs nog behoorlijk wat snelheid aan de dag kan leggen is dat bijzonder natuurlijk.