Het is alweer een jaar of 15 geleden dat ik met Eelco aan het stappen was in ik dacht Helmond. In een cafe stond hij aan de bar een verhaal te vertellen aan zomaar wat mensen. Plots ging de deur open en er kwam een man in een rolstoel binnen die zichzelf door het drukke cafe naar de bar toe rolde. Op het moment dat Eelco druk gebarend, tijdens zijn verhaal, zijn armen naar de hemel hief stond de man op uit zijn rolstoel en ging doodleuk, of er niks aan de hand was, zitten op een barkruk. Mijn altijd gebekte bek viel open en er kwam geen woord meer uit. Ik was in shock en toen wij op de platschuit zaten een paar maanden terug en ik deze foto had gemaakt wist ik het zeker ... he is still alive. Omdat ik nog steeds geen woord kon uitbrengen heb ik het maar gezongen hoe ik over deze geweldenaar denk. Luister maar in het filmpje.