Pfftt ... ik werd om 03:00 uur wakker en bij het uitstappen van mijn bed deed alles niet normaal zeer. Het voelde alsof ik een frontale botsing met een spookrijder had gehad. Maar om te weten wat er nu echt is gebeurd daar was het nog te vroeg voor. Want zoals elke zondagochtend is mijn hoofd één grote lege ruimte. In de loop van de zondag komt alles met flarden, beetje voor beetje, weer binnen. En met de hulp van foto's en filmpjes op mijn telefoon maak ik dan een soort van verslag. Of dit op waarheid berust laat ik over aan alle hoofdrolspelers. De vaste lezers moeten het maar gewoon geloven en anders een keer gezellig komen kijken. Voor nu ben ik alleen maar blij dat ik het ongeluk heb overleefd en wakker ben geworden in mijn eigen bed en niet op de IC.

De trap naar beneden was een hel kan ik jullie verklappen. Toen ik eindelijk beneden had bereikt zag ik als eerste een kadootje van het rijk op tafel leggen. Het schijnt dat ik niet alleen hard kan lopen maar ook hard kan rijden. Maar liefst 4 kilometer te hard en dat terwijl je altijd in de file staat op de A4.

Maar goed ... op één Maart moet ik mijn belasting papieren weer invullen dus dan plus ik het wel weer ergens bij. Heeft Bontje toch niet door.

Na een bakkie gezet te hebben en met pijn en moeite de bank te hebben bereikt begon het grote nadenken. Omdat Eelco ergens midden in de week de opstelling altijd doorstuurt in onze app groep heb ik in ieder geval een begin van het verslag. Wederom weer een heerlijke opkomst. Dit keer waren het er veertien. Voor mensen die niet kunnen delen betekent dit ... 7 tegen 7.

Op zich viel het klagen wel mee maar dat had meer te maken met dat de klaaglijn gesloten was i.v.m. stuc werkzaamheden. In de app zag ik wel het één en ander voorbij komen aan klachten. Wederom voelde Wit zich benadeeld en op papier vond ik dat ze wel een punt hadden. Op beeld zag dit er zo uit.

De meester indeler heeft beloofd zijn Commodore 64 te voorzien van alle updates. Vanaf aankoop, in het jaar 1985, had hij nog geen update gedraaid. Als de C64 hierom vroeg interpreteerde onze meester indeler dit door zelf up date te gaan. Gelukkig heeft hij later meer verstand van auto's en pizza's gekregen.

Het was tijd om te gaan omkleden. Omdat het eerste geen wedstrijd had, de jeugd voorjaarsvakantie heeft en de dames in 10 zaten mochten wij in de grote kleedkamer 5. Wat een ruimte zeg en wat heerlijk om te kunnen ademen tijdens het omkleden. Zoals op het filmpje te zien is kon je zelfs met je benen wijd op het bankje zitten. Ook het niet aan hoeven raken van zo'n volgevreten plakkerig lichaam voelde aangenaam.

Het record omkleden was dan ook snel verbroken. Iedereen wilde genieten van het droge weer en snel een balletje trappen. Ook vandaag was het stil bij onze buren de Red Lions. Ook volgende week moeten we het nog even doen zonder gillende dames maar dan gaat het los. Schrijf zaterdag 2 Maart in jullie agenda dat we dan weer met een warm gejoel naar veldje 4 worden begeleidt. En dames Leeuwinnen we verwachten wel wat. Laat onze gehoorapparaten tuteren en onze ingebouwde defribilatoren trillen. Voor minder doen we het niet.

De warming-up was zoals gewoonlijk een praatje pot met Rood en Wit door elkaar. De ganzen hadden trouwens veldje 4 ook weer gevonden. Bij de eerste stap voelde ik i.p.v. gras een andere substantie onder mijn voeten. Was het al geoorloofd om net als de wolven hun ook te paintballen? Ik weet dat ieder levend wezen moet schijten maar zo veel is echt niet normaal meer.

Perry, die bij Wit speelt, riep we gaan starten en dat Wit met de bal mocht beginnen. En zoals bijna altijd kwamen de klagers op voorsprong. Rood kwam zelfs met 2-0 achter. En als zelfs Gro zich begeeft in de voorhoede en van dichtbij Eelco door zijn stokken tikt dan moet er toch iets van verruimende middelen in het spel zijn. Het kan toch niet alleen maar aan dat wattenstaafje hebben gelegen lijkt mij. Misschien heeft ie, afgelopen week, het wattenstaafje van Marian wel gevonden en kan zij deze van afstand bedienen. Ik heb Gro namelijk nog nooit zoveel zien bewegen als afgelopen zaterdag. Toen Gro ging douchen heb ik nog wel gekeken of er een wattenstaafje zat maar zag niks. Het kan zijn dat die van Marian een huidskleur heeft. Weet iemand meer dan hoor ik dat graag. 

Rood kwam wat beter in zijn spel en ging ook scoren. Het ging er een beetje uitzien als een voetbalwedstrijd. Of gingen Remco, Chrisje en Knip, allen lid van Rood, zich meer uitsloven omdat hun dames kwamen kijken. Rood kwam zelfs op voorsprong.

En toen gebeurde het. Ik vertelde al in het begin van het verslag dat toen ik wakker werd het gevoel te hebben van een meegemaakte frontale botsing. Het bleek nog veel erger te zijn. Perry kreeg de bal aangespeeld en ik stond een centimeter of 15 achter hem. Normaal moet hij keren op een rotonde maar nu draaide hij direct om zijn as. Godsonmogelijk met 105 kilo aan vlees op de verkeerde plekken. En dat bleek ook zo. In die godsonmogelijke draai verloor hij direct zijn evenwicht en nam mij mee in zijn niet elegante val. In een fractie van een seconde vroeg ik God om vergiffenis maar Hij liet toch Per als één van de Twin Towers op mij vallen. Perry raakte eerst mijn kuit, kraakte toen mijn scheenbeen om mij daarna helemaal te bedekken met zijn Barbapapa lichaam. Ik voelde dezelfde druk als al die mensen met dat Twin Tower beton bovenop hun. Met mijn laatste adem riep ik om hulp maar niemand hoorde mij. Toen Per opstond voelde ik weer lucht komen in mijn leeggelopen lichaam. En nog geeneens sorry of gaat het zeggen. Ik was blij dat Lam er geblesseerd uit ging zodat ik ook ff op adem kon komen langs de kant. 

Intussen was het echt een wedstrijd geworden en Rood en Wit waren aan elkaar gewaagd. Wimpie maakte weer een kopdoelpunt uit een fantastisch uitgemeten voorzet van Mullens. Aan de andere kant scoorde Rood door de stokken van Fliep. Eigenlijk ook niet mogelijk dus des te knapper. Nu we het toch over Fliep hebben. Na operaties en een lang herstel komt hij af en toe keepen als Bontje leuke dingen met Moon aan het doen is. Normaal is Fliep heel voorzichtig maar nu werd hij ineens overmoedig. Hij ging als keeper ineens mee voetballen en spelers van Rood uitkappen. Ook ging hij lucht duels aan met Rood. Dat springen met 100+ kilo vind ik op zich al knap maar die ruim 💯 kilo wil ook weer naar beneden. En daar kan Fliep zijn knie, ondanks die steiger er omheen, niet meer tegen. Dus Fliep eruit en Lam gaan keepen. Ondanks zijn prachtige redding op het schot van Bentvelzen kon hij niks meer uitrichten aan het geplaatste schot van Hansje. Gelukkig staat dit op beeld anders gelooft niemand het. In het filmpje horen we de verslaggever zich vergissen tussen Lam en mij terwijl ik alleen maar Lam speel als ik naar huis toe ga. 

Dit was trouwens het laatste doelpunt van deze pot die de eindstand bracht op 9-7 voor Rood. Met een grote glimlach op hun gezicht werd de foto gemaakt door onze huisfotograaf Bertje.

De derde helft was weer fantastisch en Per was er weer om de schaal met hapjes te showen.

En als verliezer en sloper van de beste speler van veldje 4 verrook en verdrink je je verdriet in de doucheruimte. 

Gasten ... bedankt voor het lachen, gieren en brullen.