De eerste wedstrijd van voetbaljaargang 2024 was een feit. Na een hele tijd stil te hebben gestaan en vorige week onze lijven nog te hebben gepijnigd met te veel kiloos aan eten en met nog meer te veel liters aan vocht, wat vantevoren door de brouwerij is gegaan, stonden er 16 ouwe lijken te springen om een balletje proberen te trappen op veldje 4. Het moet er echt kolderiek uit hebben gezien zeker van bovenaf. Bij navraag van onze vaste supportster, van de elfde verdieping, bleek dit ook zo te zijn. Ik kreeg trouwens van haar het verzoek om het filmpje van ons vreetfestijn nogmaals te plaatsen. Ze was vooral benieuwd hoe haar idool Perry aan zijn goddelijke lichaam heeft gewerkt. Buuf ... als je op onderstaande knop klikt kan je nogmaals heerlijk nagenieten van jouw Perry.

Onze meesterindeler moest, met zoveel aangemelde mensen om in te delen, zijn gereviseerde Commodore 13 al op woensdagmorgen opstarten. Woensdagavond rolde er uiteindelijk een opstelling uit zijn Commodore 13 die hij direct plaatste in onze 7x7 app. Door deze aktie wilde hij ook meegeven aan iedereen niet meer af te zeggen voor zaterdag.

De opstelling stond nog geen seconde op de app en Rood begon alweer te janken. Terwijl het Rode team de app bestookte met 'wat is dit nou weer voor indeling' bleef het in het Witte kamp grijnzend stil. Toch kon één witte speler, mag ik dit tegenwoordig nog wel zeggen eigenlijk?, het niet laten om het vuurtje steeds maar weer op te stoken. Het ging zelfs zover dat deze witte speler, ik zeg het toch gewoon, een parodiefoto maakte, op zijn Zamboni, van Chicco's lied 'VEEG ZE VAN HET MATJE'. Ik wil het niet nog erger maken voor Rood maar doe het toch. De foto werd namelijk gemaakt door jullie eigen keeper.

Voordat het zaterdag zou worden heb ik Moeder Aarde nog even een berichtje gestuurd waarin ik vertelde dat zij tussen half één en half twee, op zaterdagmiddag, wat druk kon voelen in haar linkerzij. Zij bedankte mij en ze zou zorgen dat de fundering onder veldje 4 zeventien volgevreten mannen kon dragen en er ook geen sink hole spontaan zou ontstaan.

Eindelijk was de dag aangebroken dat we onze kunsten mochten laten zien. Met een glimlach van oor tot oor druppelde iedereen binnen om te verzamelen. Het was alsof we elkaar jaren niet hadden gezien terwijl het toch maar 1 week geleden was. Het geknuffel, omhelsen, soms zoenend doet anders vermoeden. Zeker voor buitenstaanders moet het een uniek gebeuren zijn om dit spektakel te zien. Zij zullen er thuis of op hun werk met verbazing over vertellen.

Zoals altijd in het leven maken we leuke en niet leuke dingen mee. Voor ons is dit niet anders.

• Zo moest Ron M. verder met zijn leven zonder zijn plotseling overleden vader. Nogmaals gecondoleerd Ronny en sterkte de komende tijd.

• Legde Bertje zijn diarree verhaal zo uit in de app, waarom hij niet bij de derde helft zou zijn, dat we er allemaal 3-D beelden van doorkregen.

• Jantje hetzelfde deed als Bertus. Hij legde zijn endoscopie onderzoek uit terwijl ik naast hem mijn patatje pinda door mijn strot probeerde te duwen. Maar het einde van het verhaal was weer fantastisch ... zo goed als niks meer te zien.

• Het allermooiste verhaal was toch echt dat van Captain Eddie, die na zijn hartfalen, weer een balletje kwam trappen. Na een lang en zwaar herstel is het toch weer prachtig om hem op de velden te zien acteren.

Plots hoorden we roepen; omkleden mannuh! Ik dacht waar ga je in godsnaam 15 zwaarlijvige mannen, ik en Bolle Jos stoppen dan? Het werd kleedkamer 10 ... pfftt. Ik weet nu hoe een Nederlands varken zich voelt die zijn hok moet delen met de rest van zijn soortgenoten. Ik weet dat varkens van andere soortgenoten hun staart of oren afbijten in het gedrang. En wij hebben een oor afbijter in ons midden hè. Tis maar dat jullie ut weten. Gelukkig is Knip milder geworden en had iedereen zijn oren nog aan zijn hoofd toen we naar veldje vier liepen. 

Maar hij had ze net zo goed kunnen afbijten want met het langslopen van het Red Lions terras was er weer geen oorverdovend gejoel te horen van de Leeuwinnen. Het bleek zelfs uitgestorven te zijn. Ik las dat ze pas weer naar buiten gaan als het mooi weer werd. Hadden ze niet naar buiten gekeken dan? Het was namelijk een supermooi sportweertje. Wordt maar snel wakker uit jullie winterslaap want het leven op Sportpark Hoekpolder is allang weer begonnen.

Aangekomen op veldje 4 bleek zij er nog beter bij te liggen dan Moeder Aarde had beloofd. Ze had zelfs de ganzen laten landen op het Red Lions veld. Er waren toch geen Leeuwinnen dus die ganzen hadden vrij spel om te grazen en te schijten. Na een vriendelijke warming-up, die gedaan wordt met Rood en Wit door elkaar, was het eindelijk tijd om de wedstrijd te starten.

Wit zette direct de rooien onder druk. Met fantastisch voetbal en rustig opbouwende aanvallen stoomde Wit op richting Eelco zijn doel. Deze hield op wonderbaarlijke wijze zijn doel schoon. En zoals altijd viel het doelpunt aan de andere kant. Hansje liet Wimpie uit zijn rug weglopen die uit een onbenullige voorzet nog onbenulliger de bal via schouder, nek en een stukje slaap de bal inkopte in het lege doel. Je vraagt je dan af waar keeper Bontje was. Ik ook. Hij bleek bij de eerste paal te staan. Waarom? Hij had ook geen verklaring maar gaf wel mij de schuld want je weet toch dat Wim dit elke wedstrijd doet zei hij. Gelukkig herstelde Wit zich en scoorde vrij snel de gelijkmaker. Wit kwam zelfs op voorsprong. Na de 2-1 van Wit vond Rood het ff genoeg. Door fouten van Wit, wederom te verre doelpunten van Rood en oke oke een schitterend doelpunt in de kruising, die onderweg gelukkig vele gezichten miste, kwam Rood op een 4-2 voorsprong. Dit konden ze tot de rust vasthouden. Na de rust ontspont zich een heroïsch gevecht tussen Wit en Rood. Zo zette Wit Rood zo onder druk dat Rood, zo van slag zijnde, zelf de voorzetten gaf aan Wit. Binnen één minuut stond het gelijk en bedankte het hele Witte team het Rode team dat ze zo zwak uit de kleedkamer waren gekomen. Wit denderde daarna door met felle gevechten tussen Lam en Cuup. Normaal schiet Cupido raak en vallen ze voor hem maar nu schoot Lam zijn hele lichaam in de rug van Cupido en viel Cupido voor Lam. De liefde was maar van korte duur. Nog geen 5 minuten later hield Lam, op zijn eigen houterige manier, de bal een paar keer hoog met Cuup in zijn rug. Bij het laatste hooghoudstandje wilde Lam de bal met wat leek op een omhaal de bal over Cuup heen schieten. De bal belandde op Cuup zijn oog die opnieuw ter aarde stortte en direct was hun liefde weer over. Ook Knip kwam even in gevecht met Bentvelzen die het met een boos uitziende blik oploste. Ik was blij dat ik eindelijk weer een beetje de oude Knip zag. Hij schopt, slaat en duwt niet meer de laatste wedstrijden en helicoptert zijn urine ook niet meer onder de douche. Sterker nog ... hij is als Maris er is als eerste in de kantine. Zou ze hem nu volledig in haar dominante tang hebben? Of spelen ze dit spel om thuisgekomen het behang van hun slaapkamer te ketsen. Knip kom alsjeblieft terug want ik mis dikke enkels en schaafwonden op wie dan ook zijn lichaam.

Wit had Rood nu echt in de houtgreep en liep uit naar een 7-4 voorsprong. Toen Wit dacht dat ze Rood echt hadden leggen bevrijdde Rood zich uit de nekklem van Wit. Zelfs Gro ging zich bemoeien met de aanval. Hansje voelde zich genoodzaakt de opstomende Gro af te stoppen. Door uit Gro zijn dooie hoek te komen zag hij mij niet en plaatste hij, als een Zinédine Zidane, zijn voorhoofd op mijn achterhoofd. Toch kwam Rood terug tot 7-6 en Wit begon hem te knijpen. En toen kreeg Wimpie weer een bevlieging. Dit keer was de geest van Henkie Veerman in hem gekropen. Op een nog mooiere manier dan Henkie nam hij de bal aan en in een draai, die onze op leeftijd zijnde heupen helemaal niet aankunnen, schoot hij de bal op een fluweelzachte manier op de rechterpaal. Hij murmelde zachtjes; had ik maar kwaliteit. De gezichten van Wit waren witter dan hun shirt. Wit snakte naar het einde maar Perry, die een Witte was, riep nog 5 minuten. Rood zette nog een keer aan maar Wit onderschepte de bal en uit die aanval scoorde Wit in tweede instantie de 8-6 in de touwen achter Eelco. Rood scoorde in de allerlaatste minuut nog een keer de aansluittreffer maar had de tijd tegen. Perry keek nog één keer op zijn horloge en maakte er gelukkig een einde aan. Wit de gelukkige winnaar want het had ook zomaar de Rooien kunnen zijn.

De 3de helft was weer supergezellig en duurde tot een uur of vijf.  Uiteraard kreeg Per weer de schaal uitgereikt en deelde de lekkere warme snacks uit.

Edje kreeg uit handen van Jan Willem de prijs voor de minst opgekomen speler van de 1ste helft van het seizoen.

Tot volgende week gasten het was er weer eentje voor in de boeken.