Na een enerverende verjaring van onze preses op vrijdagavond zat Eelco als een ADO supporter, groen en geel, op de bank in de kantine. Mocht de regel ' blazen voor de wedstrijd' al zijn ingevoerd door de KNVB dan zal Eelco het blaas record gigantisch op scherp hebben gezet. Zie filmpje en je begrijpt wat ik bedoel.

Aangezien er een paar jongens zijn gestopt en in deze tijd vele vakanties zijn gepland is het een beetje dun bezaaid met het aantal spelers. Toch wisten weer 11 van die zonderlingen zich aan te melden. Omdat de C64 van Eelco, net als Eelco zelf, volledig aan de grond zat moesten we zelf een opstelling maken. En dat met 11 eigenwijze spelers die vroeger heel goed waren maar nu alleen nog in hun hoofd denken goed te zijn. Eerst moesten we Eelco overtuigen zich ook om te kleden daar we toch één keeper tekort kwamen. Meerdere keren werd hem gezegd dat het niet veel slechter zal zijn dan de vorige wedstrijd toen hij wel fit was. Ook werd een eerder geval van het in de steek laten van je team op zaterdagochtend hem in herinnering gebracht. Die persoon, laten we hem voor het gemak Hans noemen, krijgt dit nog steeds te horen. Eelco wilde in de functie van preses niet dezelfde fout maken als Hans. Uiteindelijk kwam na rijp beraad de volgende opstelling uit de kleedkamer.

De oplettende lezer heeft waarschijnlijk al opgemerkt dat Rood met 6 is gestart en Wit met 5. Nu had rood wel Alco Eelco en Wit Wimpie in hun gelederen. En dat werd een duo dat niemand meer deze zaterdag snel zal vergeten. Na een solo actie van Wim waarbij hij 3 spelers het Wilhelmina bos in stuurde schoot hij snoeihard de bal richting Eelcoos doel. Tenminste dat was Wimpies zijn bedoeling. Wimpie raakte namelijk eerst de aarde en toen pas de bal. Alco Eelco, genageld aan de grond, zag de bal tergend langzaam zijn doel in rollen. Helaas was deze aktie niet gefilmd door Bertje en jammer genoeg ook niet door de camera op veld 1.

Eigenlijk hadden we toen gelijk moeten stoppen want heel veel beter zou het niet worden. Het publiek, René Dijkgraaf, moest bijna worden opgenomen met pijn in zijn borst van het lachen. Nadat Dijkgraaf uitgebulderd was nam Rood snel een voorsprong van meer dan 3 doelpunten. Omdat Rood even wat sterker was met 6 man besloten ze met een wissel te gaan spelen. Nadat Rood met een wissel was gaan spelen werd Wit toch weer sterker dan Rood. De Witte doelpunten vlogen arme Eelco om zijn oren.

 Na de broodnodige rust mochten de Roden toch weer met 6 starten van de Witten. Maar die ene man meer ging de Roden ook niet meer helpen. Na een rare hoge bal van Pat kon Eelco de bal zo uit de lucht plukken. Alleen in zijn toestand kan je niet meer je handen boven je hoofd steken.

Ondanks de 6 van Rood bleef Wit het goed volhouden. Ook toen Per met een geweldige sublieme technisch hoogwaardige halve omhaal, ja jullie lezen het goed, probeerde te scoren. Hij vond echter Fred op zijn weg die ondanks dat hij zich omdraaide de bal wonder boven wonder stopte. Van deze wonderbaarlijk gestopte bal geen beeld maar wel staan er andere akties van Freddie op de gevoelige plaat.

Na een spannend einde waarbij de verschillen steeds 1 of 2 doelpunten waren trok Wit aan het langste eind. Eelco wilde de uitslag nog betwisten maar bedacht zich snel daar hij vandaag geen recht van spreken had. Als hij al verstaanbaar kon spreken. Wit mocht derhalve terecht op de winnaars foto.

Aansluitend was er natuurlijk de 3de helft waarbij iedereen weer even goed was als 35 jaar geleden. Het schaaltje van JW kon weer niet ontbreken.
Het was weer een geweldige middag met veel plezier en gelach.

Ik wil nog wel even onze penningmeester aller tijden benoemen die na het vele bier open maken de hele stoep heeft aangeveegd. Dit met een fluwelen greep zoals Gordon altijd zijn geslachtsdeel graag laat vasthouden. Zie de linkerhand, voor de kijkers rechts, van Mullens. 

Gasten ... bedankt weer voor het lachen, gieren en brullen.