Oriana en ik hadden besloten om te gaan trouwen maar dan moest er eerst een verloving komen. Dat was vroeger nou éénmaal de volgorde.
De verloving vierden we bij Oriana thuis op de Koningin Emma kade. Na de woonkamer versierd te hebben en het voorkamertje als bar te hebben omgebouwd was het tijd voor een biertje. Ik denk dat hier mijn liefde was geboren voor Heineken en het ooit hebben van een eigen mancave. Met dank aan mijn schoonvader Frans alias Mister Heineken.
Het verlovingsfeestje was super geslaagd met alle familie en vrienden die langs waren gekomen. Nu moesten we gaan sparen voor de trouwerij die gepland stond op 5 juni 1987. Ook kregen we de kans om boven mijn schoonouders te gaan wonen. Tante Leny en Ome Henny hadden namelijk een huis gekocht en zo konden wij hun plek op de bovenste verdieping innemen. Ik was niet normaal zo blij dat ik bij mijn *ouders* weg kon uit huis en niet meer dagelijks die spanning hoefde te voelen. We zouden na ons trouwen er gaan wonen en zo hadden we genoeg tijd om de etage op te knappen naar ons eigen zin.
Tussen al het werken, verbouwen, sparen en sporten door gingen we ook vaak op vakantie. De zomervakantie was dan wel onze favoriet, mede door het lekkere weer. Spanje was ons eerste vakantieland die we bezochten. We gingen samen met Marcel en zijn Engelse vriendin Kelly die hij had ontmoet op een eerdere vakantie in Spanje.
Ik moest voor het eerst gaan vliegen in mijn leven. De angst hiervoor was zo groot dat ik de avond ervoor heb liggen dromen over het neerstorten van ons vliegtuig. Die DC 10 van Martinair was ook zo facking groot toen ik hem zag in het echt das niet normaal. En in die tijd werd je nog omgeroepen wanneer je het vliegtuig in mocht. Dit deden ze voor de stabiliteit werd er gezegd. Voor ons werd een vriendengroep omgeroepen dat ze het vliegtuig in konden. Één van die gasten was nog banger dan ik en werd door al zijn vrienden schreeuwend het vliegtuig ingesleept. Ik dacht alleen maar ... what the fuck gebeurd hier. Toen wij het vliegtuig in mochten heb ik alle moed bij elkaar geraapt en ben stoer het vliegtuig in gelopen. Onze eerste vakantie met elkaar was trouwens heerlijk met super mooi weer. Vanaf dit moment ben ik de zon gaan aanbidden.
En toen werd ik door Ferry en Richard omgeluld om een keer mee te gaan op wintersport. Wat heb ik hier geen spijt van gehad zeg. Waar Oriana het na één keer skieën voor gezien hield, door een vreselijke klapper tegen een ijswand aan, was ik niet meer te stoppen.
Doordat ik totaal geen gevaar zag ging ik van even oefenen op de kinderweide direct door naar de zwarte piste. En tuurlijk maakte ik een paar goeie klappers maar ik zocht vooral de heuveltjes en bulten op om zover als mogelijk van de grond los te komen om te gaan vliegen.
En wintersport heeft ook gewoon diegene die ik aanbid. Lekker naar het hoogste punt om wat te eten en te drinken om daarna heerlijk van de zon te genieten. Jasje uit, ogen dicht en bruinen. Samen met de witte sneeuw kreeg je al snel een zomervakantie kleurtje.
En dan heb je al die après ski feesten nog. Dat kon je wel aan ons overlaten. Lopend naar een après ski bar boven op de berg, drinken, nog meer drinken, spijkertje slaan, zuipen, zingen, nog meer spijkertje slaan en als de bar dicht ging in het pikkedonker aangeschoten met de slee weer de berg af naar het hotel terug. We moesten wel met zijn tweeën op een sleetje omdat er niet genoeg waren. Dit betekende dubbel zo hard naar beneden. Levensgevaarlijk maar de vele valpartijen voelde je niet door de schnaps die je gedronken had.
En welke après ski bar we ook binnen kwamen we maakten er altijd een feest van. Nooit een seconde schaamte, nooit een seconde ruzie gehad en nooit een seconde weggelopen zonder betalen. We wilden gewoon plezier maken met iedereen. En dat lukte altijd. Gewoon lachend binnenkomen want dan sta je al één nul voor.
Nog ff één kleine anekdote speciaal voor de jeugdige lezers van mijn boek. Als wij aankwamen op wat voor vakantiebestemming dan ook dan moesten wij altijd ff naar huis bellen om te zeggen dat we veilig aan waren gekomen op onze bestemming. Dat ging in onze tijd op deze manier.
