Eindelijk mag ik weer. Na 3 weken met een voorhoofdholteontsteking te hebben gelopen voel ik mezelf weer het kleine ventje. Had ik naar de huisarts gegaan dan was ik er waarschijnlijk na één week al vanaf geweest. Maar ja ... zo eigenwijs als dikke stront doe ik dat niet en de 42 ton aan gesjouwde batterijen werkte ook niet echt mee. De straf was dat ik Paaspop aan mij voorbij moest laten gaan. Eigen schuld dikke bult. Maar genoeg geklaagd voor nu. Over onderstaande opstelling kunnen we kort zijn. Rood moet de 17-6 verloren laatste wedstrijd goed maken. Dat is wel duidelijk. De Klachtenlijn werd niet opgenomen. Sterker nog ... in het voicemail bericht zei Knip dit; ik zit bij Rood ... de mazzel! De toon is gezet.
Om te kijken of ik nog een beetje balgevoel heb heeft mijn kleine ouwe sletje mij vanochtend een laatste test afgenomen.
Ik kwam goed uit de test al vond ik haar op de leeftijd van 15x7 jaar toch wel beter. Ach mijn taak zal vandaag alleen maar bestaan om alle doelpogingen van Rood te stoppen. En natuurlijk Bontje alias de grijze Panter te doen vergeten. Ik zeg; een makkie vandaag.
Met heerlijk weer op mijn net geschoren kop al vrij vroeg naar Semper gewandeld. Daar het hek achter op slot zat en ik mijn sleutel was vergeten moest ik doorlopen naar de hoofdingang. Tot mijn grote verbazing stonden er allemaal auto's buiten het hek geparkeerd. Het was dus al heel druk op het cluppie. Tegelijkertijd dacht ik aan de kleedkamer indeling. Zal er wel een kleedkamer zijn voor ons? En toen kwam er ineens een hoop getoeter en een luid Hansie, Hansie, Hansie geroep mij tegemoet. Een klein rood autootje met 3 Red Leeuwinnen erin stopte naast mij. Ze moesten een balletje gaan slaan in Haarlem. Na elkaar suc6 te hebben gewenst vervolgde we na een high five onze weg.
Lopend over de overvolle parkeerplaats zag ik dat alle velden bezet waren. Zo mooi om te zien zeker met dit mooie weer. Na 2 heerlijke broodjes gebakken ei met rauwe uitjes weg te hebben gewerkt druppelden de rest van de 7x7 voetballers ook naar binnen. Iedereen met zijn eigen verhaal maar het mooiste verhaal was toch die van ons Jantje. Die heeft te horen gekregen dat hij schoon is van de kanker. Deze wedstrijd duurde bijna een jaar maar het was wel zijn mooiste gewonnen wedstrijd uit zijn carrière. De focus ligt nu op het beklimmen van de Alpe d'Huez op 6 juni maar met deze uitslag zal dit echt een makkie worden. We gaan hem in ieder geval met een dikke vette lach op ons gezicht aanvalluh. Mocht je ons nog willen steunen dan kan je dit nog steeds doen door op onderstaande button te klikken.
Het was tijd om ons om te gaan kleden. Deze keer mochten we dit doen in kleedkamer 8. Waar in het nieuws was dat ADO DEN HAAG niet meer wilden trainen op het Prinses Irene Park vanwege schimmels en paddenstoelen in de kleedkamers missen wij op Semper Altius alleen nog de paddenstoelen. Dus willen wij aan alle Semper leden vragen bij het vinden van een paddenstoel in één van de kleedkamers deze mee te nemen naar huis en lekker mee te bakken bij het avondeten. Zo komen wij niet als illegale champignonnen kwekers in het nieuws.
Met 12 omgeklede spelers taaiden we af naar veldje 4. Geen schreeuwende rooie Leeuwinnen want die zaten in Haarlem maar ze gaven wel hun warmte door via die gele ploert. 13 april en we hebben eindelijk mooi weer. Op veldje 4 aangekomen viel mij op dat er bijna geen ganzen stront lag. Deze constant schijtende tweevoeters hebben zich verplaatst naar het nieuwe grasveld naast de kantine. Misschien is het een idee om in het kantine assortiment broodje gans met champignons op te nemen. Een win win situatie.
Na een korte warming up, waar heel raar, Rood de Witte keeper inschoot mocht Rood beginnen met de bal. Voortvarend schoot Rood uit de startblokken. Waar Hansje Böb had verteld dat hij vandaag niet ging scoren deed hij dat godverdomme toch binnen één minuut. Lekker begin weer van Wit. Ondanks het mooie weer zag ik donkere wolken hangen. Maar na twee schitterende aanvallen stond Wit binnen no time ineens op een 2-1 voorsprong. Wit was wakker. En het werd een gelijk opgaande wedstrijd. De vele toegestroomde toeschouwers genoten in het heerlijke zonnetje van onze wedstrijd.
Bij een 3-3 stand, waar het moeilijk was om door elkaars verdediging te komen, probeerde Rod op een nog nooit geziene manier te scoren. Ver op zijn eigen helft schoot hij de bal op het Witte doel. De regel is dat dit niet mag maar Rod had iets anders in zijn grijze hoofd bedacht. De bal ging over mij heen en als niet echte keeper schatte ik in dat de bal naast zou gaan. Niet wetende waar ik stond draaide ik mij om en liep net als de bal frontaal tegen de paal. De bal ging via mijn schouder naast en gelukkig niet via mijn schouder in het goal want dan had Rood een doelpunt geclaimd. Vlak hierna zakte Gro door zijn zwakke enkel. Hij wisselde met Eelco, die voor het eerst in het bestaan van 7x7, zijn keepershirt ruilde voor een voetbalshirt. Op onderstaande foto zie je hoe goed zijn keeperslichaam uitkomt in het al voorgevormde shirt van Gro.
Waar Gro de ballen van Wit eenvoudig opving moest Hans regelmatig ballen uit zijn doel halen. Zo had Eelco één moment. Hij dolde op één vierkante centimeter, wat eigenlijk godsonmogelijk is, Mullens en schoot als een Bombarda de bal vlak langs de linkeroor van Hansje. Het suizen was tijdens het schrijven van dit verslag nog steeds niet weg. Als deze bal op mijn gezicht was gekomen dan was mijn haargrens weer terug op de leeftijd van dat ik kleuter was. Normaal loopt iemand juichend het park af maar Eelco zijn zuurstoffles stond nog naast zijn apneu apparaat thuis. En toen kreeg Böb het weer op zijn heupen. Eerst moest hij mij weer kleineren door de bal door mijn stokken in het goal te schieten om daarna, met een schitterende boogbal, mij te laten weten dat ik maar een klein ventje ben. Toen Rod hetzelfde wilde flikken vloog ik met mijn laatste krachten omhoog om niet nog een keer verschalkt te worden door een boogbal. Verder moest ik vaak in aktie komen al dook ik af en toe wel in het luchtledige.
Tijdens de wedstrijd kwam onze verloren vriendje weer eens een keer langs. Sinds een lange tijd heeft hij een relatie dus komen wij op het tweede plan. Maar superleuk om je weer in levende lijve gezien te hebben kleine vriend.
Het einde van de wedstrijd was in zicht. Bij de stand van 9-7 voor Rood had ik nog één belangrijke redding.
Nu bleef de stand 9-7 en hadden we nog steeds de kans om Rood te achterhalen. En dat gebeurde ook gewoon. Mullens vond zijn tweede adem en speelde in zijn eentje het hele Rode team zoek. In minder dan twee minuten scoorde hij maar liefst 3 keer. Een onvervalste hattrick en een 10-9 voorsprong. Om Rood niet meer terug te laten komen schakelde Cuup Böb uit door zijn maat 47 te planten op zijn tenen. Kermend ging hij naar de grond.
Hansje moest hierna nog één keer in aktie komen. Met zijn laatste adem sprintte hij achter de bal aan die hij net voor de lijn kon tegenhouden.
Het bleef dus 10-9 voor Wit die terecht of onterecht de foto claimden.
De derde helft werd gevierd op het terras van Red Lions. Die zaten toch in Haarlem. Met mooi weer, een ijskoud biertje en de schaal van Per was het goed vertoeven daar.
Gasten ... bedankt voor het lachen, gieren en brullen.
