Weer een mooie zaterdag om een balletje te trappen. Tot en met donderdag zag het er overigens niet uit dat het zou gebeuren. Er stonden er maar 8 van de 19 op een groen vinkje. Zoals bijna altijd zat Böb weer ergens op een zakelijke börrel in een één of ander warm land en scoorde er waarschijnlijk weer een paar kilo alcoholisch vocht bij.

Maar goed ... een Böb met alcohol op een voetbalveld heb je toch niks aan. En dan misten we ook nog Freddie die vakantie aan het vieren was in hetzelfde warme land. Vanuit zijn verstevigde zwembad bedje wenste hij ons een leuke voetbal zaterdag toe. Uiteraard met dezelfde versnapering in zijn hand als Böb.

Waar de rest allemaal was ... geen idee. Ik neem aan dat ze allemaal een goede reden hadden. Toen de vraag kwam of er twee bereidt waren om toch te komen voetballen reageerde Perry direct. Kenneth de Haan wilde een keer zijn kunsten bij ons vertonen als gastspeler. Nog één te gaan. Niet veel later had Knip zichzelf op een groen vinkje gezet. Ondanks zijn tegenstribbelende kuit wilde hij het toch proberen. We konden dus met 10 man starten. Eelco voerde de tien namen in zijn monumentale gereviseerde Commodore 64 die een half uur nodig had om onderstaande opstelling uit te spugen.

Tijdens het verzamelen was er nog een jeugdwedstrijd aan de gang op ons nieuwe veldje vier. Toen we stonden te kijken brak ineens de pleuris uit tussen sommige ouders. Wtf ... de spelertjes die hier aan het voetballen waren tikte denk ik net niet de 10 jaar aan. Vaders en moeders waren aan het bekvechten en trokken aan elkaars kleding. Schaamteloos om te zien maar stiekem hoopte ik dat wij met dezelfde vechters mentaliteit de wedstrijd in zouden gaan. Maar tijdens onze omkleedsessie en de daaropvolgende warming up bleek iedereen weer heel lief te zijn voor elkaar. We gaan het zien hoe het tijdens de wedstrijd gaat.

Rood mocht beginnen van tijdwaarnemer Perry. Ze begonnen voortvarend aan de wedstrijd en onder aanvoering van de altijd super fanatieke Bentvelzen liepen ze vrij snel over het Witte team heen. Snelle aanvallen zorgden bijna allemaal voor doelpunten. Bolle Jos werd er gek van en moedigde zijn Witte team aan om beter te gaan presteren want anders moesten we op audiëntie komen in zijn van de week geplaatste container.

En geloof me zei Bolle Jos; het is daarbinnen niet gezellig want er kan er maar één zitten. Vanaf deze aanmoediging ging Wit beter acteren.

Intussen had Rood al wel een voorsprong van een doelpunt of 4 verschil genomen. Wit moest dus vol in de achtervolging. Perry nam het voortouw en zette de achtervolging in met zijn vaak onnavolgbare acties. Uit één van zijn solo's waarbij kappen en draaien de hoofdrol speelden scoorde hij een schitterend doelpunt. Tijdens de volgende actie van Per werd hij uiteindelijk door de achterlijn getackeld. Met een klap, die je kon vergelijken met de bom op Nagasaki, viel hij op de grond. Gelukkig kon Per wel door.

Rood raakte steeds meer vermoeid en Wit kreeg vleugels. Alleen vergat Wit meerdere malen de trekker over te halen. Zo kon Rood steeds met één doelpunt verschil de voorsprong vasthouden. En maak je ineens de gelijkmaker laat Bolle Jos weer een doelpunt door. Door niet meer diep te kunnen bukken, omdat er een paar kiloos in de weg zitten, kwam hij net een handlengte te kort en rolde de bal tergend langzaam, onder zijn handschoen door, het doel in. 

Aan de andere kant bleek Eelco alleen maar zijn niveau te halen als Hansje weer eens alleen op hem afkwam. Na een lange sprint knalde Hansje de bal richting de linkerkruising. Maar met een ongelooflijke krachtsinspanning kreeg hij zijn lichaam van de grond om de naar de linkerkruising gaande bal eruit te tikken. Om moedeloos van te worden.

Nadat Wit 9-9 had gemaakt probeerden ze tijdwaarnemer Per over te halen om een einde aan de wedstrijd te maken. Helaas ... Per wilde nog even door. Een minuut later maakte Rode Kenneth zijn eerste doelpunt in 7 tegen 7. 

En weer was de voorsprong voor Rood. Er waren nog twee minuten te gaan. Waar iedereen aan het omvallen was van uitputting gebruikten Hansje en Ron M. de laatste zuurstof uit hun longen. Hansje zette zelf de aanval op door uit een verkeerd gekopte bal van Ron B. direct op Ron M. te spelen. Deze gaf hem weer terug aan Hansje die hem in de verre hoek langs Eelco deponeerde.

Per die bedacht zich geen twee keer en riep; Einde wedstrijd. Eindstand 10-10. Er was maar één winnaar en dat was het vele publiek. Voor de winnaars foto moest Bertje een stapje achteruit om al het vlees erop te krijgen.

Valt jullie trouwens ook op aan deze foto dat Eelco en Bolle Jos fungeren als boekensteun?

Na alles weer opgeruimd te hebben konden we genieten van de drank en een bakje gesneden braadworst in een heerlijk sausje.

Gasten ... bedankt weer voor het lachen, gieren en brullen.