Op Halloween, hoe cynisch, ging het gezwel van Bolly ineens druppelen. Ze wilde niet dat ik eraan kwam. Het bloeden werd steeds meer. Gelukkig had onze eigen dierenarts dit weekend spoeddienst. Ik heb Bolly in een handdoek gewikkeld en ben met mijn dochter Lincy naar de dierenarts gereden. Daar aangekomen moest ik haar op de tafel zetten. De arts haalde de handdoek weg en schrok zich kapot. Uit het gezwel spoot het bloed er nu met een straal uit. De behandeltafel lag binnen no time onder een laag bloed. De geschrokken arts haalde snel een verband die hij om het bloedende gezwel heen wikkelde. Bolly gilde het uit en ik moest haar in de houdgreep vasthouden. Het bloeden was voor nu gestopt. Ik zette de gestresste Bolly op de grond die uitgeput bij de deur ging liggen.
Terwijl Bolly moe en bang op de grond lag ging de arts met ons in gesprek. Opereren was geen optie zei hij. De 2de optie konden we wel raden. Het was beter om Bolly in te laten slapen. Voor haar leeftijd van bijna 16 jaar was dat ook de beste keuze. Het besluit was dus snel genomen. We moesten nog even plaatsnemen in de wachtkamer zodat de arts alles kon klaarmaken. Het grote afscheid kon beginnen. Bolly werd steeds rustiger en voelde het misschien wel allemaal aankomen. Toen we naar binnen konden legde de arts uit wat hij ging doen. Het eerste spuitje zou haar rustig maken. Het tweede spuitje zou haar hartje doen laten stoppen. En zo ging het ook. Heel rustig is ze ingeslapen.
Ik ga je missen, mijn tuin onderschijtende ouwe heks. En omdat we je zo missen en het verdiend, heb ik een mooi afscheidsfilmpje van je leven gemaakt. Heel veel plezier in de honden hemel.
