Het was 30 maart 1963 toen ik voor het eerst het licht zag ... 5 minuten later kwam mijn tweelingbroer ter wereld. Hij zat nog in de verpakking en mijn *vader* moest zelf het vlies verwijderen. Trouwens de hele bevalling moesten mijn *ouders* zelf uitvoeren omdat de vroedvrouw nog een andere klus had. 

Wij kwamen dus in ons ouderlijke huis ter wereld ... deze kan je nog steeds vinden in de Jan Wapstraat in de Haagse wijk Laakkwartier.

ONS GEBOORTEHUIS IN DE JAN WAPSTRAAT 

Na onze geboorte bestond ons *gezin* uit *vader* Jaap van den Berg, *moeder* Sjaan van den Berg-Engelbarts en onze zussen Joke en Ellen van den Berg.

JAAP VAN DEN BERG

SJAAN VAN DEN BERG - HAFFERT

JOKE & ELLEN

HANS & PETER

Het *gezin* van den Berg bestond dus ineens uit 6 mensen. In die tijd misschien nog normaal zo'n middelgroot *gezin* maar het moest wel allemaal aangekleed en gevoed worden. Qua planning en timing van kinderen nemen waren onze *ouders* geen toppers. Mijn oudste zus Joke bleek een ongelukje te zijn terwijl Peter en ik door het spiraaltje van onze *moeder* gezwommen waren. Wij bleken zoals dat heet nakomertjes uit een ongelukje te zijn. Alleen mijn zus Ellen scheen een soort van gepland te zijn.

Tina Turner

help

Maar goed ... mijn leven ging beginnen. Mijn *vader* werkte als schoenhersteller in een halletje in de Abrikozenstraat. In die tijd was het altijd hard en lang werken om al die magen te kunnen vullen. Hierdoor waren er altijd spanningen thuis die door middel van alcohol werden weggedronken. Een niet stabiele *moeder* was ook niet bevoordelijk in dit drukke *gezin*.

Alcohol werd een rode draad in het leven van ons *gezin*. Een *vader en moeder* met een slechte afdronk zorgden de rest van ons leven voor heel veel spanningen in huis, gevolgd door bijna dagelijks spetterende ruzies tussen schreeuwende en vechtende *ouders*.

De eerste 5 jaar in mijn leven speelde zich af in de Jan Wapstraat. Daar mijn *vader* lange dagen moest werken en mijn *moeder* niet zo'n stabiele factor was hielp haar moeder, mijn Oma Mientje, in ons huishouden. Van alle spanningen die er toen waren hebben wij niks meegekregen daar wij nog veel te jong waren.

Coldplay 

fix you

Het enige waar ik mij aan vast kan houden is wat ik, op latere leeftijd, op foto's zag. In de Jan Wapstraat speelden wij met mooi weer altijd buiten daar er in die tijd maar heel weinig auto's reden. Alle ouders zaten dan ook allemaal buiten voor de deur in de zon. Zag er supergezellig uit op de foto's. Ook heb ik foto's gezien van leuke uitjes naar dierentuinen, speeltuinen en bossen. Er waren gelukkig ook wel leuke dagen dus. Al straalt op onderstaande foto vanuit Volendam nou niet echt het plezier er vanaf.

DAGGIE VOLENDAM

DIERENTUIN ARTIS

Daar het met de schoenmakerij van mijn *vader* goed ging en het halletje te klein werd besloot hij een winkel te openen in de Abrikozenstraat 21. Het halletje werd opslagruimte. Als *gezin* verhuisden wij mee en gingen achter de winkel wonen.

De woonruimte achter de winkel was veel te klein voor een 6-persoons huishouden. Een kleine woonkamer, twee slaapkamertjes, een keukentje, een badkamer en één toilet was gewoon te benauwd. Met onze zussen sliepen we in het kleinste slaapkamertje van de twee. De andere was voor mijn *ouders*. Overigens was de tuin wel van een groot formaat en kon je daar met mooi weer behoorlijk goed vertoeven.

Intussen gingen de zaken steeds beter met de schoenmakerij van mijn *vader*. Het werd er drukker en drukker. Mijn *moeder* moest regelmatig bijspringen om de klanten aan de toonbank te helpen. De werkdagen werden ook langer en uiteindelijk was de winkel 6 dagen per week open. Na het avondeten ging mijn *vader* regelmatig door tot laat in de avonduurtjes. Ook hielp de vader van mijn *moeder* met het thuisbezorgen van de gemaakte schoenen aan huis. Deze *Opa* bleek, na zijn verschrikkelijke kankerdood, ook niet zuiver op de graat. Hier kom ik later in het verhaal nog op terug.

U2

bad

Het drankprobleem wat al bestond werd, door het goed floreren van de winkel, nog veel groter net als de spanningen in het achterhuis. De ruzies en scheldpartijen werden opgevolgd door vechtpartijen. Het absolute dieptepunt in al deze gewelddadige ruzies was dat mijn *vader* mijn *moeder* door het raam van de keukendeur sloeg. Met een slagaderlijke bloeding belandde ze verderop op de keukenvloer. Mijn *vader* kreeg direct een vuistslag van zijn broer, onze ome Aad. Hierdoor brak zijn kunstgebit in tweeën. Oorzaak uiteraard drank maar ook een hele hoop mannelijke vrienden van mijn *ouders* die mijn dronken *moeder* overal aan het betasten waren. Verder zaten er regelmatig krassen, van een dronken krabbende *moeder*, in zijn gezicht. En andersom stond mijn *moeder* vaak de klanten te woord met een zonnebril op in verband met een blauw oog. Oorzaak een dronken *vader* met los zittende handjes. Wij als kinderen stonden doodsangsten uit en schaamden ons kapot.

Na een aantal jaren besloot mijn oudste zus Joke er vandoor te gaan met een toen nog getrouwde man. In die tijd een doodszonde en vooral voor mijn *vader* niet te verkroppen. Hierdoor kregen mijn *vader* en mijn zus Joke steeds meer ruzie totdat ze besloten het contact te verbreken. Mijn *vader* vertelde haar dat wij, haar broertjes, haar niet meer wilden zien. Tegen ons zei hij dat onze zus Joke geen contact meer met ons wilde. Dit bleken later allemaal leugens te zijn geweest. Mijn *moeder* had nooit een mening, wat ik net zo erg vond als wat hij deed. Waarom doen *ouders* zoiets? Ik heb mijn *vader en moeder* dit nooit vergeven.

Queen

somebody to love 

Niet lang hierna ging ook mijn jongste zus Ellen het huis uit om samen met haar toenmalige vriend een toekomst op te bouwen. Wij bleven achter in de "oorlog". Mijn oudste zus Joke vertelde later dat ze het heel erg vond om ons achter te laten. Wij vertelden haar dat we precies hetzelfde hadden gedaan als we de kans hadden gekregen.  

Wij, als twee zwaar verlegen jongetjes, probeerden ons staande te houden tussen 2 regelmatig dronken *ouders* met een hele slechte afdronk.  Dit viel niet mee maar we waren gelukkig met ons tweeën.

DE KLEUTERSCHOOL

Toen wij een jaar of 8 waren mochten we een sport gaan beoefenen. Daar wij altijd met een bal bezig waren werd het voetbal. Wij starten onze carrière op de voetbalclub HSV DUNO. Deze mooie club lag op loopafstand van ons huis. Dit bleek een fantastische uitlaatklep te zijn voor ons beiden. We waren dan ook dag en nacht op onze club te vinden. Onze 1ste leider, Bertus van der Zijden, was een prachtvent en we voelden ons daar meer thuis dan *thuis*. 

ONZE VOETBALCLUB HSV DUNO

Zoals ik al eerder vertelde werden er ook leuke dingen ondernomen maar waar er ook maar alcohol werd geschonken zat er voor 100% een ruzie aan te komen. Zo ook op verschillende vakanties waren er behoorlijke heftige ruzies. Uiteraard was alcohol altijd de boosdoener en werden de kleine issues hierdoor groter. Zoiets als de mug en de olifant zeg maar.

Zo waren we een keer op vakantie in Oostenrijk met zijn vijven. Mijn zus Ellen was er toen nog bij. Hoog in de bergen was de grens met Italië. Er bleek naast ons hotel een post te liggen waar de Italiaanse douaniers hun kwartier hadden. Vaak bleken ze in ons hotel te eten en wat te drinken. Op een avond kwam mijn *vader* stomdronken onze kamer in stormen. Hij dacht dat er Italiaanse douaniers op de kamer waren. Onder luid geschreeuw sloeg hij in op onze zus. Daarna waren wij aan de beurt omdat we aan het huilen waren. De altijd heerlijke Oostenrijkse dikke donsen dekbedden bleken onze redding te zijn. Omdat er geen Italiaanse douanier te vinden was ging die *mongool* gewoon weer naar beneden om een biertje te drinken. En de vakantie ging gewoon weer verder.

Air Supply 

all out of love

Ook een vakantie in Spanje kan ik mij herinneren. In het plaatsje San Pol de Mar vierden wij vakantie met zijn vieren in een soort van familie hotel. Mijn *vader* zijn broer, onze ome Aad, stond een paar kilometer verderop op een camping met zijn gezin. Op een dag gingen wij een middag naar een stierengevecht kijken. Het bleek een soort van show te zijn waar de mensen eerst werden volgegoten met sangria en bier. Daarna vroegen ze aan de mensen of ze in de arena wilden vechten met de jonge stiertjes. Mijn *moeder* zo dronken als een tor sprong van een metershoge muur de arena in waar zij werd opgevangen door vieze Spaanse mannetjes die haar 'toevallig' overal beetpakten. Wij wisten al dat dit een issue zou zijn voor een ruzie. Het werd een hilarische strijd tussen mijn straalbezopen *moeder* en de jonge stiertjes. Ze werd regelmatig meters ver gelanceerd door zo'n stiertje. Wij volgden het schouwspel met het schaamrood op onze kaken. Gelukkig hadden wij met zijn tweeën een eigen kamer zodat we niet erbij waren wanneer ze elkaar naar het leven stonden. Uiteraard hoorden we wel hun dronken geschreeuw.

VAKANTIE SAN POL DE MAR IN SPANJE 

Onze lagere schooltijd was voorbij gevlogen en ik kan mij daar maar bitter weinig van herinneren. Wat ik wel nog weet is dat de lagere school de Catherina van Rennesschool heette en lag in de Vlierboomstraat. Met de, even verderop gelegen, christelijke school de Lisman maakten we altijd ruzie. Waarom is mij nog steeds een raadsel. Wat mij heel erg is bijgebleven van die tijd is de schooltandarts. Ik heb daar een behoorlijke trauma, voor een tandarts, aan over gehouden. Één keer paar jaar kwam namelijk de schooltandarts langs met zijn bus. Voor de school werd je dan in zijn bus nagekeken op gaatjes. De tandarts noemde wij de Bulldog, een hele grote vent met een kale kop. Hij was geen seconde aardig en ragde met zijn gereedschap je hele gebit naar de klote. Ik heb daar wat medeleerlingen zijn bus uit zien rennen. Diep respect voor de wegrenners. Ik durfde het niet.

DE SCHOOLTANDARTS 

Na in de 6de klas de CITO toets te hebben gedaan wisten ze voor welke opleiding wij geschikt waren. We moesten allebei naar een andere middelbare school. Onze wegen scheidden en we waren vanaf nu op ons zelf aangewezen. Als we nu niet over onze verlegenheid heen zouden komen, dan heb je een groot probleem op het voortgezet onderwijs. Gelukkig ontmoeten we allebei fantastische vrienden op school waardoor onze verlegenheid als sneeuw voor de zon verdween. We gingen een ander leven tegemoet maar het leven met dronken ruziënde en vechtende *ouders* ging ook gewoon door.

6de KLAS CATHERINA VAN RENNESSCHOOL