Ik wilde eerst nog even terug naar vorige week zaterdag. Er bleek wederom een familie drama te zijn geweest in Rijswijk. Er was een vrouw doodgeschoten in haar huis en even verderop lag een zwaargewonde man. Toen Perry plaatste, in onze appgroep, wie het waren was de schok nog groter. Hoe dan? Hun? Waarom? Intussen zijn we alweer een week verder. Wilde verhalen doen al snel hun ronde door Rijswijk maar heel veel vragen zullen onbeantwoord blijven. Zeker nu de man/vader en dader ook bezweken is aan zijn verwondingen. Maar één ding is een feit en dat is dat er drie kinderen zonder ouders verder moeten leven. Er is door een aantal mensen een crowdfunding opgestart om de kinderen een klein beetje te kunnen helpen dit drama te verwerken. Heb je nog niet gestort klik dan op de foto van hun doodgeschoten moeder Jessica en dan kom je op de site waar je kan doneren.
Pffttt ... en nu moet je verder om een leuk verslag te maken. Ik ga het proberen met de gedachte in mijn hoofd dat heel misschien Jessica hoorde bij de intussen vele mensen die onze verslagen lezen.
Bovenstaande opstelling had onze Eelco al vrij snel in onze app gepleurd om de raskankeraars Ron M. en Knip de tijd te geven om erover te klagen. Nou moet ik ook heel eerlijk zeggen dat ik mijn bedenkingen had bij deze indeling. Zeker toen onze Böb, uit Zweden, besloot direct vanaf de landingsbaan toch te komen voetballen. Dit om zijn jetlag in de war te brengen. Het enige wat hij in de war bracht was de opstelling. Böb was dit keer niet richting Lapland gegaan maar was 12 dagen op Bali geweest. Je kon aan hem zien dat hij lekker had gegeten maar het nog niet uit had gescheten. Zo dit was gelijk de enige zin die jullie van mij krijgen die ook maar iets van een Sint rijm weg heeft. Door Böb moesten de zes Roden tegen 7 Witten knokken. En de Roden hadden ook nog twee spelers die hun longen uit hun lijf hoesten. En door dat vele hoesten kwam er ook weer slijm vrij die de 2 op een vreselijke kokhalsende manier uit hun kelen spuugden. Door de planetenflats werd dit geluid nog meer versterkt en kwam even later als een gore echo weer terug. Ik walgde alleen al bij de gedachte er straks met een sliding doorheen te moeten glijden. Buiten deze twee spugende en gorgelende Rode spelers hadden we nog een zwaar geblesseerde speler.
Voor Chris was namelijk het heerlijke avondje al gekomen. Samen met zijn vriendin hadden ze elkaar uitgepakt. En wie zoet is krijgt lekkers en wie stout is de roe. En Chris was dit jaar zoet geweest zei hij en had het lekkers opgeëist. Het lekkers bleek dit jaar te bestaan uit een zuigzoen. Ik hoop niet dat zijn vriendin de stoute was dit jaar en Chris haar heeft afgetuigd met zijn roe. Mocht hier beeldmateriaal van zijn dan kunt u dit sturen via een PB.
Tijdens het omkleden kon je zien dat iedereen de temperatuur had aangenomen van een vriezer. Onze kleine jongens waren teruggetrokken in onze buiken. Lam kon nu niks meer kwaad doen met zijn onbesuisde schoten van dichtbij. Uit de tassen kwamen ijsmutsen, handschoenen en extra warme kleding. Toen we op weg gingen naar het veld leek het wel een optocht van zwervers. Voor het eerst was ik blij dat de knuppellaarsters er wéér niet waren om ons te begeleiden, met hun warme gejoel, naar veldje vier. We waren het aanzien echt niet waard. Hopelijk zien we ze, 16 december, op het Semper kerstfeest.
Na echt een hele korte warming up eisten de 7 Witten gewoon de bal op. Respectloos gedrag tegenover die 6 arme Roden spelers. De toon was gezet. Hansje werd door de overtuigende Ron B. op zijn plaats gepraat en in de spits gezet met maar één opdracht. Twee Witte spelers vastzetten. Ik kan jullie vertellen dat ik het snel warm had. Door het vastzetten en het snelle spel van zoete Chrisje, pratende Bentvelzen, roggelende Mullens en niet van de bal af te krijgen Cuup kwamen we zowaar op een 2-nul voorsprong. Bij de één-0 was Wit het uiteraard weer niet eens over de afstand maar bij de twee-nul viel een ieders bek open. Na een flitsende uitval kreeg Ron B. de bal precies in zijn loop aangespeeld. Hansje liep nu wel de looplijnen die die nooit begreep en kreeg de bal iets achter hem gespeeld van de snelle Bentvelzen. Met een werkelijk ongelooflijk soepel rechterbeen schoot hij de bal tussen zijn linker elleboog en schouderblad precies en afgemeten de kruising in. Intussen hield Eelco met alles wat in zijn kleding zat zijn doel schoon. Totdat Cuup besloot de aansluittreffer te scoren. De goedoplettende lezer denkt nu ... uhhh? ... Cuup? ... aansluittreffer? ... die speelt toch bij Rood? ... dan heeft ie toch in zijn eigen doel gescoord? Klopt goedoplettende lezer. Cuup heeft gescoord voor Wit.
Na dit dieptepunt rechten de Roden weer hun rug en konden lang de 7 Witten bijbenen. Maar bij een 4-3 voorsprong voor Rood besloot Cuup opnieuw de Witten te helpen. Dit eigen doelpunt was wel mooier dan zijn eerste. De swung was nu even weg bij de 6 Roden. Wit scoorde nog één keer en zodoende gingen we rusten met een 5-4 voorsprong voor Wit. In de tweede helft liepen de 7 Witten snel uit naar 7-4. De Roden waren totaal van slag. Maar na de gemiste kans van Wim B. die een Han Eradusje nadeed, wat betekend missen op de doellijn, kreeg Ron B. weer even de geest. Op snelheid rende hij het hele veld over om Bontje met een verwoestend schot verbouwereerd achter te laten. Helaas moest Ron B. door deze aktie geblesseerd het veld verlaten. Böb, uit Zweden, trok sportief zijn Witte shirt uit om in het Rode team Bentvelzen te vervangen. Alleen was zijn hart nog Wit want wat hij wel deed bij Wit, namelijk scoren, deed hij niet voor Rood. Ik kreeg nog wel een kans en kopte de bal genadeloos hard in het doel van Bontje. Volgens de Witten moest het wel een handsbal zijn omdat ik volgens hun niet eens kan koppen. Vervolgens werd de HANDSbal gebombardeerd tot HANSbal.
Normaal bloed een wedstrijd altijd dood aan het einde maar nu bleef er strijd. Rood bleef een doelpunt achter lopen maar bleef knokken om een welverdiend gelijkspel eruit te halen. Die strijd uitte zich in wat duw en trekwerk tussen Hansje en Knip. Het begon na een snel tikkie takkie spel van Rood. Toen Hans op snelheid Knip wilde omspelen gooide hij zijn lichaam ervoor. Mijn, niet meer te remmen, 80 kilo kwam tot stilstand tegen Knip die gelanceerd werd. Met een goed geacteerde duik met ijzige gil ging hij naar de grond. Vrijwel direct stond hij dreigend op. Met vurige bloeddoorlopen ogen kwam hij op mij af en duwde hij mij zachtaardig weg. Om hem niet nog kwader te maken ben ik een paar passen verder toch maar naar de grond gegaan. Ik hoop dat het douwen,tussen Maris en Knip, wat beter is gegaan op hun hotelkamer. De tijd was dit keer niet de vriend van de Roden. De eindstand was 9-8 voor Wit. Door Cuup zijn twee eigen doelpunten verdiende hij een plek tussen het winnende Witte team op de foto.
Uiteraard was het weer een mooie derde helft. Lekkere warme snacks en een heerluk koud biertje. En toen nam Bentvelzen, a la Perry, het woord. Na een mooie emotionele speech gaf hij mij een tweede Hansje in Sinterklaas kado papier. Toen ik het had uitgepakt was mijn eerste opmerking; had je dit niet voor de wedstrijd kunnen geven? ... Het bleek een collectors item te zijn van twee dingen die een plek in mijn hart hebben namelijk ADO en HEINEKEN. Ron bedankt voor de muts, de openaar en je voorzet.
Verder wil ik nog even Buurman, Bertje, Perry, Jantje en Edje heel veel beterschap wensen.
