Na weken niet gevoetbald te hebben vond mijn rug dat ik het deze zaterdag weer kon proberen. Tja op mijn leeftijd luister je gewoon naar je lichaam. Toen ik wakker werd, en daar moet je op mijn leeftijd ook al blij om zijn, hoorde ik nog een lichte piep in mijn oren van een fantastisch concert op de vrijdagavond in Poppodium de Boerderij. Julian Sas is bijgeschreven op mijn lange lijst van bijgewoonde concerten. Door Fred en David overgehaald vorig jaar maar had het niet willen missen. Mocht je willen horen wie Julian Sas is luister dan naar onderstaande uitvoering van Hey Joe.

Met dit nummer nog in mijn hoofd daalde ik de trap af om eerst te genieten van een bak koffie. Bij het opendoen van de luxaflex zie ik me toch een partij kloteweer buiten niet normaal. Deze mooi weer voetballer schoot direct in dezelfde depressie als die van buiten. Met de tiefus in mijn lichaam pakte ik mijn voetbaltas in, steeds kijkend in onze Whatsapp groep of er één held was die durfde te tikken dat het zou zijn afgekeurd. Bij het dichtdoen van de tas was er nog geen held te bekennen in de 7x7 app. Meer dan dik aangekleed, met de rits tot aan mijn kin, opende ik de voordeur. Toen ik een stap verder was kon ik al niks meer door mijn bril zien. Gelukkig weet mijn lichaam altijd blind de weg naar Semper te vinden. Met gevaar voor eigen leven moest ik de veels te diepe plassen zien te ontwijken. In het park was het één grote blubberbende en mijn zin om te voetballen was gedaald tot onder de 10%. Door mijn hoofd ging constant de vraag; wie heeft dat 7x7 opgezet en wie heeft mij goddomme overgehaald om hieraan mee te doen? Maar goed, toen ik mijn tas in het rek had geflikkerd, de warme kantine inging voelde ik mijn depressie direct dalen naar een normaal niveau. Na het schoonvegen van mijn bril met een door Sandra aangegeven servetje was ik weer thuis. Na een heerlijk gemaakte tosti door Deem kwam alles weer op de normale lichaamstemperatuur.

Één voor één druppelde iedereen binnen en zoals altijd werd de afgelopen week weer doorgenomen met een grote glimlach. Iedereen weet namelijk op onze leeftijd dat we weer een week dichter bij ons pensioen zijn gekomen. In kleedkamer 7 ging het vooral over de opstelling. Deze zag er deze week zo uit.

Toen ik buiten kwam moet ik heel eerlijk bekennen dat de temperatuur mij behoorlijk meeviel. Of kwam dat door mijn extra t-shirt, mijn thermo shirt en de XXL korte broek die bij mij over de knietjes viel. Ik ging in ieder geval vrolijk richting ons veldje 4. Lopend langs Red Lions was er nog steeds geen leeuwin te bekennen. Dit terwijl je hun warmte juist nu zo hard nodig hebt. Nog een maandje schat ik in en dan gaat de zon weer schijnen als we langs de Red Lions lopen.

Aangekomen op veldje 4 zag ik dat Knip de hoedjes aan het neerleggen was. Waar trainer Bentvelzen ze in één keer, zonder achterom te kijken, recht neerlegde was Knip tellend tot tien tussen de hoedjes ze allemaal scheef aan het neerleggen. Er lag er werkelijk waar geen eentje recht. Maar ja dat kan ook niet anders als je tijdens het omkleden al aan het bier zit.

De warming-up was al niet veel beter dan de neergelegde hoedjes en Per besloot dan ook de wedstrijd te starten. Maar niet voordat de enige supporter die het aandurfde de hele wedstrijd te komen aanschouwen zijn plaats had ingenomen.

En hoe mooi ... toen Gro zijn paraplu dichtklapte werd het droog en wel de hele wedstrijd.

Wit mocht van Rood starten aan de bal en daar hebben ze nog spijt van. Ze hadden nog geen één keer met hun ogen geknipperd en Hansje had de eerste er alweer inliggen. Na een mooie aanval kreeg Hansje de bal op rechts en met een diagonaal geplaatst schot, tussen de benen van Wimpie door, belandde de bal in de verre hoek en stonden de Witten met één - nul voor.

En Wit ging door totaal geen medelijden hebbend met het futloze Rode team. Wederom was de heer Bentvelzen weer super fanatiek, geen idee waar die het vandaan haalt, en ging op links de strijd aan met Rod. Opstomend naar de achterlijn gaf hij de bal voor waarvan iedereen denkt hoe dan? Normaal liggen bij iedereen de benen in de knoop of er schiet een heup uit de kom maar bij Ron gaat zo'n teruggetrokken voorzet zo gracieus dat je er gewoon geil van wordt. En dan is die ook nog zo op maat dat Cuup hem alleen maar hoeft te raken met buitenkant rechts. Snappen jullie het nog? Kijk hieronder naar de mooie beelden.

Rood ging hierna iets meer tegenstand bieden. De paal en zelfs Eelco ging weer achteruitduikend ballen tegenhouden. Barbapapa zou er stik steen jaloers op zijn maar voor de gewone wereld blijft het er kolderiek uitzien.

Maar al dat geduik van Eelco kon niet voorkomen dat Wit er 3-0 van ging maken. Na weer een heerlijk rustig opgebouwde aanval kwam de bal ineens voor de voeten van Hansje die hem met zijn gouden rechtervoet maar voor het intikken had. Ik denk zelfs dat Wimpie hem had kunnen maken met zijn linkerbeen. 

Nu was het voor Eelco genoeg. Hij sprak zijn ongenoegen uit over het vertoonde spel van zijn vier zelfgekozen medespelers. Jongens dit moeten we toch gewoon kunnen winnen. Ff serieus riep hij. Het hielp. Rood ging ineens naar elkaar overspelen. En ze kwamen zelfs tot scoren. Niet zo mooi als dat Wit het deed maar toch. Rod kreeg de bal op links en schoot uit frustratie keihard tegen zijn ploeggenoot Wimpie. Hierna knalde de bal keihard op de binnenkant van de rechterpaal en verdween achter Fliep in het doel. Het was een soort carambole en het is tot op de dag van vandaag niet duidelijk of Rod of Wim het doelpunt op zijn naam krijgt. Oordeelt u zelf na het kijken van de beelden.

En dan gebeurd vlak voor rust, bij een stand van 5-5, iets met Knip. Volgens de beelden ziet het er niet zo ernstig uit maar zijn van pijn vertrokken gezicht sprak boekdelen. Knip kennende zie je niet zo vaak met een pijn vertrokken gezicht. Zijn tegenstanders daarentegen wel.

Hij moest het strijdtoneel verlaten. Zelfs het strekken en de massage van Rod hielpen niet. Omdat hij na de wedstrijd nog leuke dingen ging doen met Knap wilde hij erger letsel voorkomen. We weten allemaal dat Knip&Knap nooit direct gaan slapen.

Rob ging na de wedstrijd met Maris naar de Zaanstreek om een kaasplankje te verorberen en wat molentjes te bekijken. Ik had bij thuiskomst Maris nog ff een appje gestuurd om hun veel plezier te wensen. Ik schrok me de tering wat ze terug schreef en voelde mij behoorlijk opgelaten. Ook wist ik niet wat ik moest terug antwoorden. Ik appte dit naar haar.

Heel veel plezier in de schaamstreek met zijn tweeën ... mijn vriendje is geblesseerd uitgevallen dus laat hem niet alle standjes doen die je heel graag wilt ... voor de rest ... GA LOSSSSSS

Hieronder lees je hoe ons app verkeer verder ging. Het zweet breekt me nog uit nu ik het weer lees.

What the fuck dacht ik. Wat heb ik nou weer aan mijn strijkstok hangen. Vlak erna stuurden ze deze foto. Krijg maar een klap van een molenwiek kwam als eerst bij mij op.

De tweede helft begon Wit dus zonder Knip. Wonder boven wonder ging Wit nog beter spelen dan de eerste helft. Dhr. Bentvelzen werd nog fanatieker en deed bij elke aktie er nog een schepje fanatisme bovenop. Zijn doelpunt schoot hij weer onberispelijk binnen.

En dan had je nog het gevecht tussen Cuup en Lam. Het uitdagen begon al voor de wedstrijd. Ik vond het al stoer van Lam dat hij zo hoog van de toren blies. Cuup zit in de bloei van zijn leven terwijl Lam geen leven meer heeft in zijn bloei. Uit onderstaande beelden kan je goed zien hoe in de bloei en uit de bloei eruit ziet. 

Al kon Cuup niet altijd voorkomen dat Lam scoorde. Ook al was het weer te hard, weer op het lichaam en weer van te ver af. 

Het werd een strijd op leven en dood. Wit had met 4 man alles gegeven en was kapot. Navraag bij Per van hoe lang nog is altijd 15 minuten. Ik moest wat verzinnen om toch niet te verliezen van Rood. Ik trok een sprint aan met de veel jongere Rod en moest dit bekopen met een steek in mijn rechterbeen. Of iemand vanaf mijn knieholte tot aan mijn bil het mes erin stak. Ik stortte ter aarde en Rood besloot de wedstrijd te stoppen. Lekker gevoel ondanks de blessure.

Wit mocht op de winnaarsfoto en dat was eigenlijk meer dan terecht.

Het werd weer een gezellige bedoeling in de derde helft ondanks dat Knip aan de 0.0 zat. En de schaal van SJANPJER was, na de chinees van vorige week, ook gewoon weer top.

Gasten ... bedankt weer voor het lachen, gieren en brullen.

Bert had zoveel filmpjes gemaakt die toch ook wel ff gezien mogen worden. Helaas kan niet altijd alles in het verslag staan. Ik begin met mijn Koekkoek bij Rodney. Er kwam geen doelpunt uit maar je krijgt er wel een stijve van. 

En nog wat doelpunten, missers, aanslagen en reddingen.