Op vrijdagochtend stuurde Perry een berichtje in de 7x7 app dat we morgen effe over gingen slaan. Te veel afwezigen. Zo zat Gro in Thailand, was Böb nog aan het skieën en stuurde de preses een foto van zichzelf (of was het Maik de Boer) in carnavalstenue (al dachten velen van ons dat hij bij de Gay Pride was) met de mededeling dat hij het niet ging halen.

Hansje moest ergens klussen. En Rodney was ziek en Knip en Mies waren half en er was maar 1 keeper. Dus Perry telde er maar 9. Daarna gaf Rodney aan dat hij weer beter was, Knip wilde gewoon voetballen, Chrisje bleek ook te komen, Mies wilde ook gewoon ballen, Ron B. wilde dan wel keepen en Perry kon Luuk ook nog meenemen. Hadden we er ineens weer 12. En kon de voorbereiding op wederom een legendarische zaterdag beginnen.

Robbie Knip stuurde op zaterdagochtend de opstelling rond:

Rood: Ron B., Mies, Knip, Chris en Ron M. Knip was Rodney vergeten te vermelden.

Wit: Cuup, Perry, Wim, Lam, Luuk. Knip was ook Bolle Jos vergeten.

Die kwam er op vrijdagochtend om 9 uur pas achter dat er toch gevoetbald ging worden. Hij had slechte ontvangst gehad in Sierra Leone en was niet meer bijgepraat sinds het berichtje van Perry dat het niet door zou gaan. Moest Jos nog effe snel een vliegtuig regelen om naar Rijswijk te komen. Maar hij was op tijd. Op papier ziet de opstelling er zo uit.

Op weg naar veldje 4 waren daar ineens weer de Rode Leeuwinnen. Die hadden een slagtraining. Want hun eerste thuiswedstrijd is pas op 12 april. De meiden zouden Hansje vast weer een gelukzalig gevoel gegeven hebben. Maar Hansje was er niet. Ik vond het wel leuk ze weer effe te spreken. Gelukkig sloeg er niemand van de dames een home run want anders hadden we moeten wegduiken op veldje 4. Onder een stralend zonnetje en bij een gevoelstemperatuur van boven de 10 graden was het fantastisch voetbalweer.

Ik kwam iets na de aftrap aan bij veldje 4, moest toen eerst supporters Eddie, Bontje, Fred, Vuurman en Buurman een handje geven en begon toen met filmen. En het eerste filmpje wat ik schoot was van Wimpie. De beelden spreken voor zich … 

Mijn dag was alweer geslaagd. Na een mooi passje van Rod tikte Knip de bal simpel binnen en had rood het eerste doelpunt wat ik zag te pakken.

Hierna golfde de wedstrijd rustig op en neer. Het tempo was, hoe zeg ik dat netjes, gezapig. Dat is het goede woord. Er werd ook niet met hand en tand verdedigd. Zo ontstonden er veel kansen. En kreeg Ron B. af en toe de kans zijn keeperskwaliteiten te tonen. 1 keer was Ron kansloos toen Cuup keihard op de kruising schoot en Chris knalde de rebound met links op de paal. Goed er uit gekeken van Ron.

Aan het begin van de tweede helft bemerkt Knip dat zijn hamstring toch wat op spanning kwam te staan. Hij ging keepen zodat Ron B. het veld in kon. Ronnie M. schrikt daar zo van dat hij een balletje onder zijn voet door laat lopen. Kan gebeuren natuurlijk.

Ron B. doet daarna wel wat hij graag doet: hard schieten. Van veel te ver natuurlijk volgens velen maar Fliep heeft een fantastische reactie in huis. En pijn aan zijn rechterhand daarna. 

 Het was niet de dag van Ronnie M. Na een passje van Rodney krijgt hij een niet te missen kans… die hij hopeloos verprutst. Hoon is zijn deel al zijn er ook spelers die hem steunen. Maar die hebben een wit shirt aan.

 De vermoeidheid neem toe, steeds vaker zie je spelers met hun handen op hun knieën staan. De coördinatie wordt dan ook minder. Als een in de basis goede voetballer als Mies van dichtbij de bal keihard op de zak van zijn teamgenoot Rodney schiet dan weet je dat het einde nadert. 

En als de net weer een beetje herstelde Rod dan vervolgens een bal het softbalveld op schiet dan wordt het echt tijd om af te fluiten. En dat doet Perry dan ook maar. 

Rood wint met (als ik het goed onthouden heb) 11-9. Dat betekent dat Cuup voor het eerst in weken niet bij het winnende team zit.

De derde helft wordt verplaatst naar kleedkamer 6. Daar is meer ruimte want inmiddels is ook Driessen gearriveerd dus dat betekent dat we inmiddels met een mannetje of 20 zijn.

De drank vloeit weer rijkelijk en de schaal van Perry is weer top. Dit keer gepresenteerd door Vuurman.

Knip showt nog effe zijn fysieke gelijkenis met de afwezige, carnaval vierende, keeper.

Er wordt weer enorm veel gelachen en voor je het weet is het dan weer een uurtje of 5. Daarna nog een paar drankjes in de kantine om te eindigen bij de Halve Maan. Het was weer een zaterdag voor in de boeken.

Gasten ... bedankt weer voor het lachen, gieren en brullen.

Bertje bedankt voor het super verslag en alle foto's en filmpjes.