Pfftt ... het was weer zo'n zaterdag om nooit meer te vergeten. Maar jullie weten intussen wel dat Hansje elke zaterdag alles geeft en nooit op de rem trapt. Dat betekent een niet normaal groot grijs gebied in zijn geheugen de volgende dag. Deze zondag was het anders. Het gebied was blanco. Geen enkele herinnering in mijn hoofd. Wat the fuck ... is dat errug of is het misschien wel beter dat ik niks meer weet. Ik ga toch proberen een begin te maken van ons avontuur op zaterdag.

Laat ik beginnen op zondagochtend 11:30 uur. Dit was de tijd dat ik wakker schoot. Het was ongeveer 50 jaar geleden dat ik voor het laatst uitgeslapen had. Iedereen was al beneden. Oriana zei; wat heb jij weer allemaal uitgevreten gisteravond? Kijk eens naar je schoenen en je broek en van wie is die jas? Mijn nieuwe dure schoenen, voor de eerste keer aan, zaten onder de modder. Net als de onderkant van mijn broekspijpen. De jas, vele maten te groot, herkende ik ook niet. Oriana vertelde dat ik, op de ramen tikkend, haar wakker kreeg omdat ik geen huissleutel bij mij had. Die zat namelijk in mijn eigen jas.

Waarschijnlijk ben ik vanaf Semper in één streep rechtdoor, door het natte park, naar huis toe gelopen. Plassen en drassige graskanten sloeg ik niet over. Via alle bomen ben ik naar huis geflipperd.

Het werd tijd om mijn telefoon te gaan raadplegen of die wel wat had opgeslagen in zijn geheugen. Deze was helaas stijf leeg en moest eerst opgeladen worden. Tijdens het opladen ging ik mijn nieuwe patta's een schoonmaakbeurt geven. Na een klein uurtje waren ze weer als nieuw. De witte veters liggen in de week maar kunnen denk ik afgeschreven worden.

Mijn telefoon was intussen klaar met laden. Met een heerluk bakkie koffie plofte ik in mijn stoel en opende ik mijn foto's en filmpjes op mijn telefoon. De eerste foto die ik tegenkwam was een zak met pokermuntjes.

Toen ging er al wat meer dagen. Ik had meegedaan aan een pokertoernooi samen met Knip en 38 anderen die het veel beter konden. Ik weet nog dat ik Knip op vrijdagavond ge-appt heb met de vraag of hij na de voetbal eerst naar huis toegaat om daarna weer terug te gaan voor het pokeren of had hij een ander idee. We spraken af dat we het zaterdag wel zouden zien hoe het zou lopen. Ik denk dat jullie het wel weten. We zijn dus niet tussendoor naar huis gegaan.

Voordat het pokertoernooi begon zat er dus al een sloot bier in onze mik. Wel gelukkig wat broodjes kipschnitzel met katjangsaus nog naar binnen kunnen werken. Ik zag op mijn rekening dat ik wel weer betaald had. Knip zei dat, na 50 keer vragen of ik al betaald had, Bo uiteindelijk een briefje op de bar legde met erop geschreven ' Hans je hebt al betaald ... echt waar '.

Hoe het pokertoernooi is verlopen weet ik echt niet meer. De laatste foto van de avond/nacht of zondagmorgen vroeg laat twee blije ietwat aangeschoten verliezers zien.

Hierna heb ik EEN jas gepakt en ben, dit keer met voetbaltas, naar huis gegaan. Het verhaal van de onbekende jas werd duidelijk toen ik naar mijn WhatsApp berichten ging. Er stond een berichtje tussen met alleen een telefoonnummer. De slimmen onder ons weten dan dat deze apper niet bij je contacten staat. Na het lezen van het berichtje werd duidelijk van wie de jas was.

Heeee Hansie ... hier Yorrick de keeper van het eerste. Ik denk dat jij mijn jas hebt meegenomen. Ik heb die van jouw en kreeg hem alleen niet dicht.

Yorrick is namelijk Eelco in het kwadraat. Zijn jas was vele maten groter dan mijn jasmaat. De opmerking van die hond uitlatende mevrouw was dus terecht. Die hoorde ik zeggen tegen haar man; Joop ... zie ik daar nou een jas lopen?

Ik heb Yor een berichtje teruggestuurd met de vraag waar hij woont om de jassen te ruilen. Toen ik het gevoel weer had dat ik mocht rijden ben ik naar hem toe gereden. Ook weer opgelost.

Nu nog het wedstrijdverslag schrijven. Er komen namelijk wat flarden bovendrijven en ik had Bertje gevraagd om wat bewegend beeld op te zoeken die gemaakt zijn met de camera op veld 1. Hiermee kon ik aan de slag.

Zaterdag was het een behoorlijk koude dag. Ik had mij dan ook goed voorbereid. In mijn tas zat een extra shirt en zwarte thermo ondergoed. Tijdens het omkleden werd mij lacherig gevraagd of ik Zwarte Piet ging spelen. Er is er maar eentje straks die het niet koud heeft dacht ik. En dat klopte ook want tijdens de warming-up hoorde ik alleen maar klapperende tanden en bibberende ouwe lichamen langslopen. Laat mij dan maar die 'homo' zijn in een charmant thermo ondergoed setje.

Eelco zijn C64 was na een uur klaar en spuugde de opstelling van 14 man eruit. Ja u leest het goed ... we gaan 7x7 spelen. Ongekend en dat met 4° op de teller. Tijdens het omkleden bleek de op een ✅ staande Sas er nog niet te zijn. Nadat Patje telefonisch contact had gehad met Sas zei hij niks te weten van dat groene vinkje. De opstelling werd dus aangepast en zag er nu zo uit.

Toen we begonnen zag ik gelijk dat Rood het zwaar zou krijgen tegen de Witten die met één man meer speelde. Ik besloot dan ook om niet heel erg actief mee te doen aan het spel. Dit ging mij overigens goed af. De altijd fanatieke Knip kon mijn sociale actie niet altijd waarderen en bulderde regelmatig dat ik mijn man niet moest laten lopen. Maar ik had helemaal geen man zei ik.

De 1-0 voor Wit lag er al snel in. De bal die Rem in de korte hoek binnen schoot kon eigenlijk niet eens passen. De Barbapapa onder de keepers, Eelco, vult namelijk altijd alle gaatjes in zijn goal. Dit keer liet hij één gaatje ter grote van een bal open en daar deponeerde Rem hem precies in. Redelijk gefrustreerd haalde Eelco de bal uit zijn goal. Bij de volgende aanval was het weer raak. Na een slimme wegdraaiende actie bij een Rode speler scoorde wederom Remco. Nog meer gefrustreerd dan na de eerste goal pakte hij de bal op en schoot deze onbesuisd weg. Helaas stond Remco in de baan van de onbesuisd weggetrapte bal. Met ongeveer 75 kilometer per uur kwam de bal op het grootste uitstekende lichaamsdeel van Remco terecht. Zijn neus. Deze is nu nog iets groter geworden en niet meer in te halen door dat andere uitstekende lichaamsdeel. Zelfs niet als dat lichaamsdeel in een toestand van extase is.

Nadat Remco weer was opgelapt met duizend excuses van Eelco ging de ongelijke strijd verder. Eelco was intussen ook warmer en hield soms ook ballen tegen. Soms moest hij zijn hele lichaam strekken zoals hieronder ...

... en soms stond hij er gewoon.

Toen Wit de 5-0 had gescoord viel Witte Lam uit met altijd dezelfde gefakede blessure. Wit en Rood hadden nu allebei 6 spelers en kon ik weer op 100% mijn kunsten vertonen. Rood ging nu ook zijn kansen benutten en de mooiste was toch echt de kopbal van Pat. De voorzet was precies op maat en hij kopte de bal over, de niet meer van de grond los kunnen komende, Bolle Jos in de verre kruising. Echt een pareltje.

Wit had ook een pareltje. De bijna op de achterlijn staande Chris gaf de bal met zijn buitenkant rechts zo een curve mee dat hij om Eelco heen het doel in draaide.

Wit had Rood echt in een nekklem zitten en wilde eigenlijk hun niet meer aandoen dan dat ze dat al hadden gedaan. Totdat Hansje ineens werd aangemoedigd door een tweetal Red Lions dames. Het bloed ging weer stromen en hij kreeg het warm. De spieren werden weer soepel en met een ongelooflijk mooie fluwelen trap kwam zijn bal via de binnenkant van de paal bij Eelco die de bal niet meer onder controle kreeg en deze oer langzaam zijn eigen goal inschoot. Gelukkig vond Bertje de beelden hiervan want anders geloof je dit gewoon niet. 

Om de teleurgestelde Eelco een beetje op te peppen besloot Hansje om zijn benen zover open te doen dat Eelco hem kon poorten. Dit was dan ook de laatste stuiptrekking van deze wedstrijd. De Witten kwamen als winnaar uit deze ijskoude strijd en mochten hun kop laten zien op de winnaars foto.

Bij binnenkomst in de kleedkamer stond Per broodjes vis te maken. Heerlijke paling, garnalen en nog meer soorten die onder water leven kon je proeven. De SjanPjer schaal werd ff een keertje overgeslagen.

Gasten ... bedankt weer voor het lachen, gieren en brullen.