Mijn ochtendritueel op de zondagmorgen begon dit keer om 04:00 uur. Voordat ik alle foto's en filmpjes ga bekijken doe ik eerst ff kijken op mijn rekening of ik alles betaald heb op Semper. Daarna ga ik kijken of er whatsappjes zijn verstuurd door het thuisfront waar ik toch blijf. Tot mijn grote schrik zag ik het berichtje, zie hieronder, van onze Freddie.

Mannen laat ik beginnen met dat alles goed is met me.
Ik voelde met voetballen al dat ik niet zo lekker was. Maar na het ballen ging het wel weer. Op de club ook , aan het eind van de dag voelde ik me weer niet lekker en ben naar huis gegaan. Thuis gekomen kreeg ik uitval aan mijn arm en linkerbeen. Gelijk ambulance gebeld en naar het ziekenhuis en daar bleek dus een tia.
Ze hebben een hersenscan gemaakt en zien geen schade en ik voel me ook goed dus denk dat het allemaal wel meevalt. Verder ff in de molen zien hoe het verder gaat.

Groetjes Fred.

Wtf ... hij vertelde al dat ie doodmoe was van een zware week werken. Tijdens het voetballen kon je al aan hem zien dat het allemaal niet vanzelf ging deze zaterdag maar dan denk je niet aan zoiets. Freddie we zijn nog lang niet met je klaar vriend dus grijp met beide handen deze tweede kans aan en ga eerst goed herstellen. Al het andere is nu ff niet belangrijk.

Pfftt ... en dan moet je nu een leuk verslagje gaan schrijven. Eerst maar door de vele foto's en filmpjes graven die Bert en ik hadden gemaakt. En dat bleken er heel veel te zijn.

Zaterdag 1 februari was qua weer een fantastische dag. Een heerlijk zonnetje in een mooie blauwe lucht maakte het heel aangenaam. Daar ikzelf nog teveel last had van mijn rug ben ik ook de fotograaf gaan uithangen. Bert sloot aan in de tweede helft. Zo konden we alle akties op beeld vastleggen.

Toen ik mij begaf naar veldje 4 zag ik dat Ronnie Bentvelzen weer even in zijn trainersvel was gekropen. Hij was het veldje aan het uitzetten met de hoedjes. Ik heb met verbazing gekeken hoe hij, zonder achterom te kijken, deze kaarsrecht in één lijn neerlegde. 

Ondertussen waren de andere gladiatoren bezig met een warming up. Hier heb ik nu zelf ervaren hoe belabberd dit er toch uitziet als je zelf niet meedoet. Om het er wat fanatieker uit te laten zien heb ik het filmpje wat snelheid mee gegeven.  

Nadat dhr. Bentvelzen nog even Wim Balyon bij zich had geroepen en hem roemde om zijn nieuwe Adidasjes, kon de wedstrijd beginnen. Hij gaf Wim nog wel even mee dat deze Adidasjes een houdbaarheidsdatum hebben van minimaal 10 jaar en Semper dus nog minimaal 10 jaar aan Wimpie vastzit als lid.

Eelco had Wit ingedeeld met de volgende 7 spelers.

Fliep, Rodney, Perry, Bob, Mies, Freddie en Ron B.

Rood moest het doen met deze restjes.

Eelco, Thijmen, Cuup, Chris, Knip, Ron M. en Wimpie

De wedstrijd kwam pas laat op gang. Door het oeverloos rondgetik van Wit kwam er maar geen vaart in de wedstrijd. Al had Rood op deze langdurige aanval geen antwoord. Helaas werd dit niet met een doelpunt beloond.

En ineens kreeg Rood genoeg van het Witte getik. Rood ging bij elk balbezit gewoon scoren. Al hadden ze daar soms wel geluk bij nodig. Ron M. gaf een belabberde voorzet die via de paal terechtkwam bij Chris die hem simpel kon intikken. Of was het een bewustje?

Rood deed dit hoogstandje in de tweede helft nog een keer over maar had nu wel een speler van Wit nodig, die op de paal schoot, zodat Rood toch kon scoren.

Waar Rood bleef scoren bleef Wit technisch goed voetballen. Ik zag zelfs Rod een bal geven op Mies waar ik heel even maar dan ook echt heel even moest denken aan de pass van de Boer en de aanname van Bergkamp. Heel even hè gasten. Heel even.

Deze bekroonde Wit dan niet met een doelpunt maar bij de volgende aanval was het wel raak. Na weer een bloedmooie pass van Rod, dit keer op de trainer, werd er wel afgerond met een doelpunt. En wat voor één. Hij liet iedereen zijn mond openvallen door met een subtiele hakbeweging te scoren. Er zijn mensen van zijn leeftijd die hierdoor hun heup uit de kom krijgen. Ik ben superblij dat ik dit hoogstandje op beeld heb geschoten want anders geloven jullie Hansje niet.

Als je naar deze beelden kijkt dan had Eelco deze hakbal totaal niet verwacht en zeker niet zien aankomen. Voor hem dan ook hieronder de slowmotion uitvoering. Het blijft gewoon kwijlen. 

Helaas was dit ook het enige hoogtepunt van mijnheer Bentvelzen. Bij de volgende aktie van Wit ging niet alles naar wens en liet hij dit ook duidelijk horen. De mensen uit de flat spraken er schande van. Mies die na 3 jaar weer een pass gaf was de ontvanger van zijn kritiek. Of zat hij nog steeds in zijn trainersvel.

Even later liet hij weer wat lelijks uit zijn mond komen. De flatbewoners zag ik hoofdschuddend naar binnen gaan. Wat voor ergs was er nu weer gebeurd. Tijdens één van zijn passeerbewegingen blokte kleine Chrisje de bal waardoor Ron B. met heel zijn hebben en houwen werd gelanceerd. Gelukkig had hij de curcus vallen voor ouderen, gesubsidieerd door zijn dochter Larissa, net afgerond. Als een judoka draaide hij, al scheldend, in de lucht naar de ipon stand en kwam wederom zonder breuken uit de strijd. Hieronder de bewegende beelden. Kijken op eigen risico. 

Nog één keer zagen we de oude Bentvelzen terug in deze wedstrijd. Hij zette zelf de aanval op en met 2 heupbewegingen zette hij Cuup en Chris te kakken. Hierna ging hij een één tweetje aan met Bob en kwam alleen voor Eelco te staan. Eelco was niet van plan hem nog een keer een hoogtepunt te geven en blokte zijn schot. De rebound was ook voor Ronnie maar zijn geplaatste schot in de kruising haalde Eelco op katachtige wijze eruit.

De één twee met Bob was geloof het of niet Bob's zijn hoogtepunt van de dag. Tja ... na 10 dagen skiën, vreten en zuipen willen je benen nog niet aan voetballen denken. Niks maar dan ook niks lukte Bob. Hieronder mist hij gewoon de bal na een mooie voorzet.

Bij de volgende aanval kwam hij weer net ff te laat. Na de zoveelste gemiste kans stortte hij ter aarde en was alleen Eelco daar om hem overeind te helpen.

De volgende aanval zette hij zelf op maar zijn voorzet kwam niet aan. Sterker nog ... Eelco kon het rolletje zo oppakken. Tijdens het voorgeven maakte hij het geluid van een stervende gans. Ik denk dat hij agagag zei maar het klinkt als gakgakgak. Oordeelt u zelf maar.

Nog eentje dan van onze falende Bob. Een snelle counter van Per, ja u leest het goed, die hem op maat geeft aan de meegerende Bob. In plaats van de bal verwoestend achter Eelco te schieten raakte hij de bal maar half en rolde de bal op zijn elf-en-dertigs in de handen van Eelco.

Wie wel kon scoren bij Eelco moest echt over uitzonderlijke kwaliteiten beschikken. Zeker als je weet dat Eelco zijn achteruitduiken aan het verfijnen is. En die kwaliteiten heeft Rod toevallig. Omdat hij weet dat Eelco altijd achteruit duikt naar een bal plaatst hij de bal gewoon in de hoek. Cest simple.  

Nu we het toch over kwaliteiten hebben. Onze Per heeft ook uitzonderlijke kwaliteiten. Namelijk iemand voor lul zetten met een poortje. Dit keer was Chrisje de sjaak.

Ook heeft Per altijd het laatste woord. Ook met zijn voeten. Rood had al een niet meer in te halen voorsprong dus vond Per dat het laatste doelpunt op het conto van Wit moest komen. En sowieso van zijn voet. Met een fluwelen puntertje deed hij de bal belanden in het kruis van Eelco zijn doel. Direct erna riep Per ... TIJD.

Rood was deze week de zeer terechte winnaar en mocht met al hun knappe blije koppen op de winnaarsfoto.

Het was tijd voor een biertje en de schaal van SJANPJER. Deze werd door Jantje binnengebracht samen met een zak Feijenoord kaasbollen. Per wilde hiermee graag op de foto.

Nog even over de nieuwe kickers van Wimpie. Hij had één aktie die nog door geen enkele voetballer op deze aardkloot is vertoond. Of dit aan zijn nieuwe schoenen ligt weten we niet zeker. We hadden al een stiffie en ook een loppie maar nu is ook de wimpie geboren. En wij waren erbij.  

Gasten ... bedankt weer voor het lachen, gieren en brullen.