Ook de tweede zaterdag starten we met 10 man. Terwijl ik vast wat aan het tikken ben, op vrijdagavond, hoor ik het buiten regenen. Het droge veld kan wel wat vocht gebruiken dacht ik dus dat buitje is buitengewoon welkom. En voor ons, de niet meer goed je voeten kunnen optillende oude voetballers, is een glad veld een uitkomst. Op TT pagina 704 staat overigens dat zaterdag weer een mooie zonnige dag gaat worden. En voor deze oude knakker is TT de enige geloofwaardige medium op internet. We gaan er dan ook weer een mooi feestje van maken gasten.

Eelco, net terug uit het Griekse KOS, kreeg zijn gerenoveerde Commodore 64 net op tijd terug. De hele zomer was Radio Modern bezig om hem te repareren. Het laatst missende niet meer te krijgen onderdeel werd gevonden ergens ver weg in China bij een recyclingsbedrijf. Bij het bedrijf, Xi Ut Mar The Vinduh, vond de gepensioneerde Radio Modern reparateur(88), wonende in Lingpé, het laatst missende onderdeel om de Commodore weer aan de praat te krijgen. Helaas is deze held, na het opsturen van het onderdeel, doodmoe van het zoeken gestorven op zijn buik gevonden in zijn eigen rijstveldje. Eelco hebbe zijn ziel en wij hebben gelukkig het laatst missende onderdeel.

Onderstaande opstelling rolt vanaf nu weer geruisloos uit Eelcoos gerenoveerde Commodore 64. 

Voordat ik aan het verslag begin wil ik toch wel even de uitstekende mentaliteit, een voorbeeld voor allen, van onze Perry benoemen. Vrijdag op zaterdag rond een uur of half 2 meldde hij in onze app dat hij geland was. Uit betrouwbare bronnen heb ik vernomen dat als je terugkomt uit het gebied waar hij vakantie heeft gevierd, bijna altijd je koffers worden gecontroleerd. Niet zo gek als je als een soort maffiabaas het vliegtuig uitkomt.

Rekening houdend met vertraging had hij voor de zekerheid al zijn voetbal kleding aangetrokken. Dat hij een wit tenue aan had, maakte de Commodore niet uit. Die deelde hem gewoon bij Rood in. Zodoende moest Per zich alsnog omkleden. Er is er namelijk maar één die de opstelling maakt en dat is Eelcoos Commodore 64. Tis maar dat je het weet.

Toen ik zaterdag rond half 12 op Semper aankwam hoorde ik dat we op een nieuw veldje vier moesten voetballen. Deze lag naast veld 1. We lopen dus zo de  kleedkamer uit en het nieuwe veldje 4 op. What the fuck bedacht ik mij ineens. Het mooiste hebben ze van ons afgepakt. Het loopie naar ons oude veldje 4. Nooit meer langs onze gillende dames van Red Lions. Dit kunnen ze ons toch niet aandoen? Terwijl ik onwennig en verdwaasd het nieuwe veldje 4 op liep hoorde ik ineens wild toeterend een autootje de parkeerplaats oprijden. Hangend uit het auto raampje, met gevaar voor eigen leven en die van de op de parkeerplaats lopende mensen, riepen een drietal Rooie Leeuwinnen; Hansieeee ... we zijn er weer. Ik was zo blij om dit te horen niet normaal meer. Ik voelde mij ineens groter, breder en jonger worden. Mijn bloed werd dunner en bereikte na lange tijd weer de plekken waar ze al lange tijd niet meer was geweest. Deze zaterdag kon nu al niet meer stuk. 

Om een beeld te krijgen van waar nou precies veldje vier legt heeft onze Bertje een filmpje gemaakt.

Tijdens de warming up hoorde ik een aantal van ons zenuwachtig brabbelen dat ze voor het eerst in hun voetbal leven voor publiek moesten spelen. Böbmed was het meest nerveus. Het was al een eeuwigheid geleden dat er mensen naar hem hadden gekeken wanneer hij moest voetballen. En hij baalde dat hij zijn hoogtepunt vorige week al had beleefd. Ga die 7 doelpunten op veldje 3 maar eens verbeteren op het nieuwe veldje 4. En dan ook nog met publiek erbij. Ik kan jullie vast verklappen dat Böbmed geen hoogtepunt heeft gekregen deze zaterdag.

Maar goed ... de warming up duurde wat langer dan normaal. Dit kwam door ons aller, altijd keepend voor het Rode team, Eelco. Het duurde en duurde totdat Wimpie dacht en nu ga ik hem uit de kleedkamer halen. Misschien is er wel wat ergs gebeurd. En dat bleek te kloppen. Eelco was zijn keeper shirt kwijt en moest het doen met het veels te kleine keepers shirt van altijd fitte en slanke Bontje. Toen ze buiten kwamen zag Eelco eruit als zo'n stuk vlees wat aan de spies in een shoarmazaak hangt te grillen. Met zijn KOS bruine buik buitenboord hangend toonde hij zich aan het vele publiek. Er werd een groter shirt voor hem gehaald. Wimpie probeerde intussen uit alle macht het shirt van Eelcoos naar adem happende lichaam te trekken. Ik ben benieuwd of er van dit tafereel nog filmpjes verschijnen op social media. Toen Wimpie zijn twee voeten in de buik van Eelco zette kwam eindelijk het shirt los. We konden beginnen.

De wedstrijd was nog niet koud begonnen of Wit stond alweer 1-0 achter. Een afgemeten voorzet van Mullens ging over de net niet hoog springende Hansje heen en belandde per ongeluk op het hoofd van Freddie die hem fantastisch, met zijn ogen dicht, binnen kopte. Met de pest in zijn lijf trok Hansje mee ten aanval en scoorde door de benen van Eelco de 1-1. Eelco vroeg zich verbouwereerd af of de keepers ook mochten scoren. Uhhh? ... dat mag al zolang we met 7x7 aan het voetballen zijn. Zal hij toch even, met dat strakke shirt gedoe, iets van zuurstof tekort zijn gekomen? Hansjes doelpunt werd uiteraard gewoon geteld. De wedstrijd ging gelijk op qua stand. Maar de Roden hadden toch wel de meeste kansen. Wit was effectiever door uit elke aanval te scoren. Rood had Lam die nog steeds niet met zijn hoofd kan scoren. Zie filmpje.

Ook hadden de Roden te maken met de uitstekende keeper van de Witten. Hansje vind het schijnbaar geen probleem om voor het vele publiek te moeten spelen. Hoogtepunt na hoogtepunt bereikte hij. Van de vele onmogelijke reddingen had Bertje er twee op beeld. 

Bij de eerste moest ik mij strekken terwijl ik alweer aan het dalen was en bij de tweede kwam de Zwarte Panter bij mij naar boven. Met een katachtige uithaal van mijn niet zo sterke linkerarm hield ik hem net voor de lijn tegen.

De derde redding kwam binnen via de camera op veld 1. Op het achterste veld moest ik mij volledig strekken op een sluwe voetbeweging van Reintje Mullens.

De Roden hadden ook last van de niet al te best keepende Eelco. Waarschijnlijk heeft de laatste van de vele gratis gekregen ouzo's op vakantie eiland KOS hem de das om gedaan. Een ver schot van één van de Witten werd nog even aangeraakt door hem. Als hij dat niet had gedaan had het doelpunt niet geteld. Nu wel.

Gelukkig waren er ook nog mooie doelpunten. Die van de Witten waren allemaal van een hoog tikkie takkie gehalte. De doelpunten van Rood hadden een zwaar mazzel gehalte. Behalve die van Per. Met een weergaloze solo, die helemaal niet bij zijn lichaam past, soleerde hij gracieus door de gehele Witte verdediging. Wel vier keer deed hij of hij schoot en liet Hansje in het niets duiken. Bij de vijfde duik stifde hij, op zijn Cruijffiaans, de bal over mij heen.

Tot 7-7 ging alles gelijk op totdat Wit er klaar mee was. Na 3 aanvallen stond de stand ineens op 10-7 en vroegen we aan Per of het al tijd was. Nog twee minuten zei hij. Vlak daarna kreeg Per per ongeluk de bal en schoot hem a la Mullens snoeihard langs mijn oren in het doel. Tijd riep hij. Uitgeput storten de meesten ter aarde. Het was weer een aanslag op ons leven. De terechte winnaar ging op de foto.

Per ging als de wiedeweerga drank halen. We moesten allemaal bijtanken. Veels te warm om te voetballen maar heerlijk om met zijn allen een biertje buiten te drinken. Uiteraard was de schaal van Per er ook weer. Dit keer niet één maar gewoon twee. Heerlijk gemaakt door de dames vanuit Jantjes keuken. De muziek werd dit keer geregeld door Böbmed. Na heel lang klungelen kreeg hij het geluid uit zijn Sonos boxje. Ma(a)ike 😂🙈 we hebben je gemist.

Gasten ... bedankt weer voor het lachen, gieren en brullen.

Ps. Floris nog bedankt voor de HEINEKEN PONCHO met aan de binnenkant handdoek afwerking.