Ik krijg vaak de vraag waar ik de inspiratie vandaan haal om ons verslag te schrijven. Dit kan ik alleen maar doen op een plek waar ik het lekkerst zit en mij het meest op mijn gemak voel. Onder het genot van een bakkie Senseo en samen met mijn Bolly, vernoemd naar Ron Borderwijk, kunnen wij hier uren vertoeven. Het oude teefje is intussen haar gehoor helemaal kwijt en ik hoop voor haar ook d'r reuk. Zie de foto waar het begin van dit verslag is geboren.

Vandaag bleek weer eens een 'breek een record' dag te zijn. Er hebben zich namelijk 15 mannen op onze afspreek app aangemeld. Onze vaste indeler en GOD Eelco, die zichzelf had afgemeld voor deze super zaterdag, was toch bereidt om zijn Commodore 64 aan te duwen. Vijf10 man op een eerlijke en snelle manier indelen viel de oude C64 heel erg zwaar. De rook kwam uit zijn kast en hij moest net als zijn baasje Eelco aan het zuurstof. Uiteindelijk kotste hij, na 4 dagen kokhalzen en slikken van Omeprazol, onderstaande indeling op het bureau van Eelco. Na één minuut had Eelco hem in de 7x7 app gepleurd zodat de klagers onder ons hun werk konden doen.

Het geklaag van vooral de Witten over het ingedeeld zijn met één man minder werd Jan Willem teveel. Hij besloot dan ook zijn zwarte kikkers te vinden, af te stoffen en met gevoel ze onder zijn buik vast te veteren. De Roden zaten met verbazing te kijken naar dit tafereel. Ze weten namelijk wat Jan zijn voetbal kwaliteiten zijn maar dat hij dit ook kon ... ongelooflijk knap. Bij Wit kwam dus ineens plus minus 110 kilo aan fluwelen voetbal vernuft aanschuiven. De indeling moest dus worden aangepast.

Na wat sponsorborden opgehangen te hebben op veld 1 was het tijd om te gaan omkleden. En weer werd er een record verbroken. Ditmaal kregen we het voor elkaar om 16 man, gemiddeld 100 kg per stuk, kleedkamer tien in te proppen. Ik zal jullie alle details besparen hoe het omkleden verliep. Ik wil wel de meneer bedanken die de banken aan de muur heeft bevestigd tijdens de bouw van de kleedkamers. Maar goed, met veel geworstel kreeg iedereen het voor elkaar om zich in het rode of witte tenue te hijsen.

In al dit omkleed geweld heeft trouwens niemand door gehad dat Fliep met de Konmar tas van Eelco binnenkwam. Ik dacht ... uhhh ... Eelco ging toch naar de carnaval? Alles werd duidelijk toen vanochtend mister Carnaval mij onderstaand filmpje toestuurde. 

We waren gefopt. Eelco zat niet in Alaaf land maar had zich verkleed als Bolle Jos. Ik kon mij al niet voorstellen dat Fliep zo goed kon keepen.

Op weg naar veldje 4 hoorden we weer geen gillende rode Leeuwinnen. Toen ik zag dat de deur van hun kantine openstond ben ik even navraag gaan doen. Bij binnenkomst stond Peet achter de bar glazen schoon te maken en lag Wim op zijn buik de binnenkant van de koelkast schoon te poetsen. Ze zeiden dat over een week of 3 alles weer gaat beginnen en dan ook de Leeuwinnen uit hun winterslaap komen. Peet en Wim hebben dus nog even de tijd om de kantine schoon te krijgen, alles aan te vullen en de gevonden dode knaagdiertjes een mooie laatste rustplaats te geven. We moeten dus nog even wachten mannen op het gebrul van de Red Lions dames. 

Aangekomen op veldje 4 krioelde het van de oude mannen. Het leek op iets van een warming-up. Van bovenaf moet het er anders uit hebben gezien want ik zag onze vaste supportster van elf hoog hoofdschuddend naar binnen lopen en de gordijnen dichtdoen.

Plots riep Per dat we moesten gaan starten want direct na afloop van de wedstrijd moest hij weg om de wedstrijd van zijn zoon te fluiten. Rood mocht dit keer met de bal starten en zette de versnelling direct in zijn 4. Wit wist niet wat hun overkwam en Rood verbaasde zich dat het zo makkelijk over de Witten heen liep. Waar Rood er lustig op rond scoorde schoot Wit alleen maar hoog over, heel ver naast of op Wimpie zijn hoofd. De rest van alle kansen hield Bolle Eelco tegen. Toen Rood de 4-0 binnenschoot schakelden ze terug naar hun tweede versnelling zodat de Witten kans hadden om ons een beetje in te halen. En dat deden ze ook. Na de 4-2, die wederom van veels te ver werd gescoord, riep Per dat het rust was. Toen de 2de helft begon zeiden de Roden tegen elkaar; nog ff er eentje bij prikken en dan hebben we die Witten leggen. En ja hoor ... zoals gewoonlijk met dit soort uitspraken komt karma om de hoek kijken. Het werd direct 4-3 en 4-4. De 4-4 was trouwens van een ongekende schoonheid. Voor iemand die net 50tig is geworden en zich met elke zakelijke lunch helemaal volvreet en zuipt is het eigenlijk onmogelijk om zonder blessures uit dit hoogstandje te komen. Böb lukte dit wel en hakte de bal achter zijn standbeen en Bolle Eelco in het doel. Uiteindelijk kreeg Hansje de schuld van het hele Rode team waarom hij hun vrijgelopen mannen niet afdekte. Hansje raakte zwaar gefrustreerd en ging nog beter spelen dan dat ie al deed. Hij bekroonde zijn fantastische spel met een strak hard geplaatst schot in de linker beneden hoek. De felicitaties van het Rode team wuifde hij weg. Nadat het Witte team nog één keer langszij was gekomen schakelde het Rode team weer een tandje bij. Wit kon Rood niet meer bijbenen. Wimpie scoorde zelfs een hattrick. Hieronder zie je één van zijn drie doelpunten.

Rood was het doel van Wit zwaar aan het bombarderen. Wit probeerde met alles wat ze hadden de schade beperkt te houden. Zelfs Chrisje gooide zijn pas ingedaalde balletjes voor een schot van één van de Roden. Iedere man op het veld voelde precies wat Chrisje op dat moment doormaakte en grepen net als Chrisje gelijk in hun kruis. Het leek wel op synchroon schoonzwemmen. Door deze aktie voorkwam hij wel een doelpunt maar hij zei wel op een hele hoge toon dat dit de eerste en laatste keer was. Rood had nu Wit helemaal in de nekklem en gaf de zuurverdiende maar vooral terechte overwinning niet meer uit handen. Met 8-7 werd het weer een overwinning voor het Rode team. 

De derde helft werd er weer ééntje voor in de boeken. Met ons feestnummer Maaike, weer een keer op bezoek, word elk feestje een gegarandeerd geslaagd super feestje. En als het dan toch carnavalsweekend is dan hoort daar ook carnavalsmuziek bij.   

Omdat Perry direct na de wedstrijd weg moest werd zijn taak overgenomen door Chrisje. Met zijn ballen weer op de plek waar ze horen voerde hij deze taak met verve uit en verscheen er zelfs weer een klein lachje op zijn gezicht.

Gasten ... bedankt voor het lachen, gieren en brullen.